Geachte bezoeker

Mocht er in dit blog een link niet werken, meldt me dat dan graag even via een mailtje naar govert@riksen.tk of in een reactie op mijn nieuwste bericht.
Veel leesplezier gewenst bij mijn reisavonturen op dit blog!

zaterdag 4 januari 2014

Naar het Zuidereiland

Op nieuwjaarsmorgen houdt het tegen 12am pas op met regenen. Op het moment dat het in Nederland de vuurpijlen de lucht in gaan, zit ik met een kopje thee lekker in het zonnetje. Ik check nog even het weer op het zuidereiland, maar dat ziet er niet best uit. Storm op komst als we met de dolfijnen gaan zwemmen. We hebben de dolfijnentrip in Akaroa geboekt om 16:00u. Ik ben benieuwd of dat nog doorgaat want 's nachts lopen de windvlagen op tot wel 51kn!!...


Even later gaan Sarah, Anna, Olivia en ik naar het Shakespear park. Onderweg er naar toe lopen we over Okoromai beach. Het is er hartstikke druk met grote Aziatisch uitziende families die zo'n beetje allemaal aan het barbecuen zijn. Het park is op het laatste puntje van het schiereiland en geheel afgesloten door een groot hek dat de knaagdieren (zoals ratten) er buiten moet houden. Een paar jaar geleden kon je er nog gewoon naar binnen lopen, nu moet je door een voetgangerssluis en daarna moet je je voeten borstelen en ontsmetten met een spray.


Als eerste gaan we naar de vijver om de palingen te zien. De vorige keer krioelde de palingen over elkaar, nu hebben we er helaas geen enkele gezien. De eendjes en een paar Pukiko's hebben onze boterhammen die we voor de palingen hadden meegenomen, opgegeten.


We lopen door het semi tropisch regenwoud en zien prachtige oude bomen. Omdat het er druk is zien we niet veel vogels. Pas als we bijna weer uit het bos zijn zien we een paar inheemse duiven. Ze zijn ruim 2x zo groot als de exemplaren bij ons op de dam en hebben een geelgroene buik. Daarna lopen we de heuvel op naar het hoogste punt, waar een uitkijktoren staat. Als we de helling weer afdalen naar Peacock beach begint het opeens gigantisch hard te regenen. Drijfnat komen we in de baai aan en even later pikt Max ons op met de auto. Eenmaal thuisgekomen schijnt de zon weer en drogen de spullen gelukkig snel. 'S Avonds eten we Hanoi rollen van rijstpapier dat je eerst moet weken. Het zonder kreuken of scheuren van de rollen is een kunst die ik pas na 3x een beetje door heb. Het toetje is een grote vruchtensorbet. Ook heerlijk!
Ik check nog even de weersvooruitzichten, maar die zien er niet goed uit. Sterker nog het lijkt erop alsof we de hele week storm en regen gaan krijgen...


We gaan vroeg naar bed en staan op 2 januari al om 5u op. Snel een boterham en een kopje thee en 'off we go' in de auto naar het vliegveld. We vertrekken uit het zonnige Auckland rond 8u en landen ca. 9:30u op het bewolkte vliegveld van Christchurch. We worden door het autoverhuurbedrijf opgepikt en even later zitten we in onze huurauto van RentaDent (huur een deuk). Een gloednieuwe SsangYong Korando met amper 6000km op de teller.
We parkeren in het centrum van Christchurch waar sinds de grote aardbeving 3 jaar geleden nog maar weinig is hersteld. Het lijkt wel een spookstad. Veel gebouwen zijn verlaten en afgezet met hekken of gestapelde containers. Het eens zo drukke centrum is verlaten. De toren van de Cathedral is ingestort en de kerk ziet er zwaar gehavend uit. Er voor is een viewpoint gemaakt waar enkele locals met elkaar verhalen uitwisselen.
De vrouw is nu pas voor het eerst terug na de ramp. In september 2010 was een eerste beving die al veel schade aanbracht. Ze hadden juist een grote metalen stellage gebouwd om de muur van de Cathedral te stutten toen in februari 2011 de tweede, fatale aardbeving kwam. De toren is toen ingestort en de grote stalen balken werden verbogen.


Er omheen zijn ook zeer veel gebouwen ingestort of zijn verlaten in afwachting van de sloop. Ik heb hiervan als een echte ramptoerist veel foto's gemaakt, maar die zitten op mijn camera en, bij gebrek aan een computer, kan ik ze nu niet op mijn blog krijgen.
De herstelwerkzaamheden liggen compleet stil. Het lijkt wel alsof de aardbeving 3 maanden geleden is geweest. Het herstel kost veel meer tijd en geld dan het land Nieuw Zeeland op kan brengen. Bovendien ligt het op een breuklijn, zodat het zo weer kan gebeuren...We zijn er stil van. Er is in het centrum maar één winkeltje open, een sushi-bar. We besluiten de lokale middenstand maar te steunen en eten er een heerlijke sushi.


Even later rijden we door de havenstad Lyttelton, waar ook nog steeds veel schade van de aardbeving is te zien. We rijden door naar Akaroa en checken in in de Village Inn, waar we een prachtig appartement hebben weten te boeken.


Het hotel ligt vlak tegenover de steiger waar de boot aanlegt voor het zwemmen met de dolfijnen. Het weer is bewolkt maar af en toe is het ook zonnig. De wind is behoorlijk aangewakkerd maar het valt nog mee. In elk geval hebben ze onze trip niet afgelast. Max gaat niet mee omdat hij bang is voor zeeziekte. De temperatuur is prima, zo'n 23 graden. Het water in de oceaan daarentegen is slechts 12 graden.


We hijsen ons in wetsuits en krijgen uitleg over de Hector dolfijnen. Er zijn er hier in de baaimonding ruim 1200 en in totaal zijn er nog maar 7000 over. Het is een kleine dolfijn van ca. 1,2 meter. De baby's zijn zo groot als een rugby bal. Ze komen hier om jongen te krijgen. Er sterven er echter meer dan de kunnen jongen. De verwachting is dat ze over zo'n 25 jaar uitgestorven zullen zijn. Waneer onze bootje, een catamaran met dubbele jetaandrijving, naar buiten vaart de Pacific Ocean op zijn er knalharde windvlagen en is de zee ruw. Het duurt even voordat we de eerste dolfijnen zien. Er zijn ook baby's bij, maar het is moeilijk ze te fotograferen omdat ze behoorlijk schuw zijn. We zien ook diverse zeehonden, kleine pinguïns en een albatros. Het lukt echter niet om een groep dolfijnen te vinden zonder jongen en er wordt na 2 uur varen besloten dat we niet meer het water ingaan. Ondanks dat hebben we er veel gezien en was het een fantastische trip. Op de terugweg stuitert de boot als een dolle op de golven en wind. Anna en Olivia staan voorop en genieten van de spray. Zie: hier klikken voor het filmpje
Eenmaal thuis in ons appartement koken de meisjes spaghetti en nadat we wat TV hebben gekeken gaan we vroeg naar bed. 's Nachts wordt ik regelmatig wakker van de harde windvlagen. s Ochtends is de lucht weer blauw en is het al snel 26 graden. Het waait nog flink. Er is een cruiseschip voor anker gegaan in de baai en er komen grote bussen het dorpje binnen rijden om de 2000 passagiers te transporteren. Wij pakken onze spullen en vertrekken naar Greymouth. Het is lekker warm en zonnig tot aan Springfield (bekend van The Simpsons en van Dusty) en lunchen daar. Het waait er gigantisch hard en als we wegrijden begint het te regenen. We gaan de bergen in en de temperatuur zakt naar de 8 graden als we over de Arthur's Pass rijden. We zien er twee Kia's (de Nieuw Zeelandse volgel) die absoluut niet schuw zijn. Prachtige watervallen, bergen en vergezichten. Ondertussen regen het pijpestelen ;(
Rond 16:00u rijden we Greymouth binnen en gelukkig klaart het wat op. De hotelkamers zijn van het Kingsgate Hotel zijn 'basic'. Iets anders dan we gewend zijn in Nederland, maar de bedden zijn goed. We drinken een biertje, checken de 'gym' voor Anna en struinen er wat door het stadje en langs het strand. Het zou hier nu hoogseizoen moeten zijn hier, maar in Greymouth is niet veel te doen. Het internet van de mc.Donalds doet het niet en in het hotel ben ik binnen een minuut door onze 20Mb heen. Deze bijdrage van het blog wordt dus wat langer...
De sportschool 'fat Max', waar Anna wilde sporten is dicht en in de Irish pub speelt een mager bandje. Het lokale red beer van Monteith's smaakt er prima maar al snel breekt de taphandle af en schakel ik maar over op het red beer van Murphy's. Je moet er een paar gedronken hebben om alle ellende van dit dorp te vergeten...

- wordt vervolgd...




Location:Christchurch, Akaroa, Greymouth

dinsdag 31 december 2013

Oud en Nieuw

Op maandag gaan Max, Anna, Olivia en ik naar de ruige West Coast. Het weer is helaas bewolkt en er valt af en toe een buitje. Vlak voordat we gaan komt onverwacht Michelle langs, de vorige buurvrouw, die op het punt staat om naar Amerika te gaan om de laatste stappen te zetten voor de scheiding met haar ex.


Op dat moment komt ook een andere buurman langs om Max te tippen over een TV programma over motoren. Met dit oponthoud duurt het even voordat we Anna uit het sportcentrum kunnen halen en we naar de West Coast kunnen. We gaan als eerste naar Murewei, waar we de Gannet (Jan-van-Genten) kolonie bekijken. Een zeer indrukwekkend schouwspel om al die vogels op de rots te zien zitten.


De meeste hebben jongen en er wordt af en aangevlogen. We wilden nog een hike doen in het oerwoud, maar vanwege het slechte weer hebben we dat maar geschrapt. Daarna gaan we naar het strand van Piha. Een bekende surfbeach ook wel bekend van de TV serie Piha rescue die we in Nederland ook wel eens hebben gezien.


Ondanks de buien gaan Anna, Olivia en ik voor een snelle duik in het water.
Het is eb en we moeten een heel eind lopen door kniediep water voordat we kunnen zwemmen. Wanneer ik weer terugloop zie ik opeens vlak voor me een grote platte vis zwemmen. Een soort rog met een lange staart, die over de 'vleugels' gemeten zo'n kleine meter breed is. Even later hoor ik dat het een Stingray is. Een verdraaid giftig beest. Als je een klap van z'n staart krijgt kan je snel overlijden aan een hartaanval. En ik dacht dat er hier in NZ geen giftige beesten zijn... Eenmaal op het strand zegt Max dat hier ook haaien zijn! Gelukkig komen Anna en Olivia ook snel uit het water.


We rijden via de Tsunami evacuation route weer weg uit Piha. Onderweg naar huis wordt het weer beter en stoppen we nog even bij de supermarkt om eye fillet te halen voor de barbeque. Op de peninsula waar Max woont is het zelfs stralend weer. De bbq is wederom verrukkelijk.
's avonds wordt het laat als Max en ik oude herinneringen ophalen. 's Nachts slaap ik slecht en rond 5u sta ik maar op en doe ik allerlei mailtjes.
Dinsdag de 31e is het weer prachtig weer. We schrikken ervan dat het al de laatste dag van het jaar is. Max en ik gaan via het winkelcentrum in Albany naar Orewa beach, waar we Sarah, Anna en Olivia treffen. Het is heet en we drinken een biertje op het terras van de beach club. Ik drink een Heineken in de veronderstelling een bekende Nederlandse smaak te proeven. Helaas smaakt deze heel anders en het blijkt dat het hier in NZ gebrouwen en gebotteld wordt.


Aan de bar zie ik dat ze er ook Oranjeboom tappen. Omdat de bardame niet weet waar Oranjeboom vandaan komt check ik even of dat biertje wel 'nederlands' smaakt. Helaas, ook deze smaakt noet Nederlands. Ik besluit maar te gaan voor een Belgische cider van Stella Artois die gebrouwen en gebotteld is in Engeland... Lekker fris. We lunchen er met wedges en chips.
Daarna gaan we naar het strand waar we zonnen en waar de meisjes zwemmen. Het is een prachtige baai.
's Avonds komen de ouders van Sarah en barbecuen we met lekkeren hapjes en salades. Max stookt een groot kampvuur en de warmte is welkom, want de zuidenwind is kil en komt regelrecht van de zuidpool. Anna en Olivia gaan naar een oudjaar feestje in de buurt. Swemspullen aan, want ze hebben een zwembad en een 'hot pool' in de tuin. Half twaalf gaan Sarah, haar ouders, Max en ik naar Gulf Harbour. Er speelt een bandje en er dansen een paar mensen. We drinken er een wijntje en wachten tellen af naar 12 uur. De lokale pub heeft voor een prachtig vuurwerk gezorgd dat maar 5 minuten duurt. Direct daarna vertrekken de meeste gasten al weer naar huis. De viering van oud en nieuw 'sure is quite different'...


Thuis post ik als één van de eerste ter wereld een 'happy new year' boodschap op facebook. Rond 01:00u komen Anna en Olivia weer thuis. Uitgelaten!
Het is hier al 2014!!
De volgende morgen is het bewolkt en regent het. Tijd om dit blog te schrijven.
Het is inmiddels ook bijna 2014 in Nederland.

- wordt vervolgd...

Location:Auckland

zondag 29 december 2013

Bijkomen van de kerst

De derde kerstdag begin ik met een workout op de hometrainer.
We nemen afscheid van nichtje Minny die naar een groot driedaags popfestival gaat.
De rest van de ochtend doen we het rustig aan.


's middags gaan we naar Peacock Beach waar we picknicken, zwemmen en met z'n allen cricket spelen op het strand. Op de terugweg maken we een aantal foto's in de grote lijst die in het Shakespear park staat. Het duurt even voordat ik de zelfontspanner heb gevonden op m'm camera.


Als we rond 18:00u weer thuis zijn bak ik pizza's. Vicky en Steve beleggen de pizza's en ik doe de bodem en de rode saus. We moeten voor 11 personen bakken dus het is flink zweten in de keuken. Na afloop is er aardbeienijs en wordt het kampvuur weer hoog opgestookt. De sterrenhemel ziet er weer prachtig uit.
Zaterdag de 28e is een rustdag. Iedereen hangt een beetje rond om het huis. Ik probeer intussen wat foto's van m'n camera te halen van onze hike een paar dagen eerder in Okura.


De grijze vogeltjes met die hele lange snavels zijn trekvogels en trekken helemaal naar Siberië. Ik zal Allan nog eens vragen hoe ze heten. De volgende vogel is een Dotterel met een zeer goede schutkleur.


De dotterel is een zeer zeldzaam vogeltje. Er zijn er volgens Allan nog maar 1800 van op de hele wereld. We hebben er een twee paartjes van gezien op onze wandeling in Okura een paar dagen eerder. Hun nest ligt ergens in de buurt op het strand, maar is zo goed qua schutkleur dat we het niet kunnen ontdekken. De zon staat rond het middaguur bijna recht boven me. Ik moet voorover buigen om wat schaduw van me op het strand te kunnen fotograferen tussen de zeewier.


Olivia, Tessa en Anna zitten intussen met beauty-maskers op voor de TV de film 'hunger games' te kijken. Eind van de middag brengen we Tessa naar een vriendinnetje en 's avonds eten we samen met ouders van Sarah een heerlijk mals stukje biefstuk (eye fillet) in een oude pub 'the Wade'. Als we thuis komen begint het flink te stormen. 's nachts valt er flink veel regen en waait het zo'n 7Bft.
Zondags is Sarah al vroeg naar haar werk voor de weekenddienst. Het weer is 's ochtends bewolkt en het is fris. De boottocht en wandeling naar de Rangitoto vulkaan hebben we maar uitgesteld vanwege het weer. Max, Anna, Olivia en ik hangen wat rond het huis, spelen X-box, kijken films en luisteren muziek (top2000!).
Tegen het middaguur is de lucht weer helemaal opengetrokken en is het weer zonnig. Ik probeer een paar minuten te zonnen, maar de zon is meteen zo fel dat ik maar gauw weer naar binnen ga. Max en ik doen 's middags boodschappen bij de Pak'n'Save en daarna brengt Max Anna en Olivia naar de bioscoop waar de film Catching Fire draait. Dit is het vervolg van the Hunger Game's. Olivia heeft vanmorgen ook dit tweede deel uitgelezen, dus nu kunnen ze naar de verfilming ervan.

- wordt vervolgd...

Location:Auckland