Oud en Nieuw

Op maandag gaan Max, Anna, Olivia en ik naar de ruige West Coast. Het weer is helaas bewolkt en er valt af en toe een buitje. Vlak voordat we gaan komt onverwacht Michelle langs, de vorige buurvrouw, die op het punt staat om naar Amerika te gaan om de laatste stappen te zetten voor de scheiding met haar ex.


Op dat moment komt ook een andere buurman langs om Max te tippen over een TV programma over motoren. Met dit oponthoud duurt het even voordat we Anna uit het sportcentrum kunnen halen en we naar de West Coast kunnen. We gaan als eerste naar Murewei, waar we de Gannet (Jan-van-Genten) kolonie bekijken. Een zeer indrukwekkend schouwspel om al die vogels op de rots te zien zitten.


De meeste hebben jongen en er wordt af en aangevlogen. We wilden nog een hike doen in het oerwoud, maar vanwege het slechte weer hebben we dat maar geschrapt. Daarna gaan we naar het strand van Piha. Een bekende surfbeach ook wel bekend van de TV serie Piha rescue die we in Nederland ook wel eens hebben gezien.


Ondanks de buien gaan Anna, Olivia en ik voor een snelle duik in het water.
Het is eb en we moeten een heel eind lopen door kniediep water voordat we kunnen zwemmen. Wanneer ik weer terugloop zie ik opeens vlak voor me een grote platte vis zwemmen. Een soort rog met een lange staart, die over de 'vleugels' gemeten zo'n kleine meter breed is. Even later hoor ik dat het een Stingray is. Een verdraaid giftig beest. Als je een klap van z'n staart krijgt kan je snel overlijden aan een hartaanval. En ik dacht dat er hier in NZ geen giftige beesten zijn... Eenmaal op het strand zegt Max dat hier ook haaien zijn! Gelukkig komen Anna en Olivia ook snel uit het water.


We rijden via de Tsunami evacuation route weer weg uit Piha. Onderweg naar huis wordt het weer beter en stoppen we nog even bij de supermarkt om eye fillet te halen voor de barbeque. Op de peninsula waar Max woont is het zelfs stralend weer. De bbq is wederom verrukkelijk.
's avonds wordt het laat als Max en ik oude herinneringen ophalen. 's Nachts slaap ik slecht en rond 5u sta ik maar op en doe ik allerlei mailtjes.
Dinsdag de 31e is het weer prachtig weer. We schrikken ervan dat het al de laatste dag van het jaar is. Max en ik gaan via het winkelcentrum in Albany naar Orewa beach, waar we Sarah, Anna en Olivia treffen. Het is heet en we drinken een biertje op het terras van de beach club. Ik drink een Heineken in de veronderstelling een bekende Nederlandse smaak te proeven. Helaas smaakt deze heel anders en het blijkt dat het hier in NZ gebrouwen en gebotteld wordt.


Aan de bar zie ik dat ze er ook Oranjeboom tappen. Omdat de bardame niet weet waar Oranjeboom vandaan komt check ik even of dat biertje wel 'nederlands' smaakt. Helaas, ook deze smaakt noet Nederlands. Ik besluit maar te gaan voor een Belgische cider van Stella Artois die gebrouwen en gebotteld is in Engeland... Lekker fris. We lunchen er met wedges en chips.
Daarna gaan we naar het strand waar we zonnen en waar de meisjes zwemmen. Het is een prachtige baai.
's Avonds komen de ouders van Sarah en barbecuen we met lekkeren hapjes en salades. Max stookt een groot kampvuur en de warmte is welkom, want de zuidenwind is kil en komt regelrecht van de zuidpool. Anna en Olivia gaan naar een oudjaar feestje in de buurt. Swemspullen aan, want ze hebben een zwembad en een 'hot pool' in de tuin. Half twaalf gaan Sarah, haar ouders, Max en ik naar Gulf Harbour. Er speelt een bandje en er dansen een paar mensen. We drinken er een wijntje en wachten tellen af naar 12 uur. De lokale pub heeft voor een prachtig vuurwerk gezorgd dat maar 5 minuten duurt. Direct daarna vertrekken de meeste gasten al weer naar huis. De viering van oud en nieuw 'sure is quite different'...


Thuis post ik als één van de eerste ter wereld een 'happy new year' boodschap op facebook. Rond 01:00u komen Anna en Olivia weer thuis. Uitgelaten!
Het is hier al 2014!!
De volgende morgen is het bewolkt en regent het. Tijd om dit blog te schrijven.
Het is inmiddels ook bijna 2014 in Nederland.

- wordt vervolgd...

Location:Auckland

Bijkomen van de kerst

De derde kerstdag begin ik met een workout op de hometrainer.
We nemen afscheid van nichtje Minny die naar een groot driedaags popfestival gaat.
De rest van de ochtend doen we het rustig aan.


's middags gaan we naar Peacock Beach waar we picknicken, zwemmen en met z'n allen cricket spelen op het strand. Op de terugweg maken we een aantal foto's in de grote lijst die in het Shakespear park staat. Het duurt even voordat ik de zelfontspanner heb gevonden op m'm camera.


Als we rond 18:00u weer thuis zijn bak ik pizza's. Vicky en Steve beleggen de pizza's en ik doe de bodem en de rode saus. We moeten voor 11 personen bakken dus het is flink zweten in de keuken. Na afloop is er aardbeienijs en wordt het kampvuur weer hoog opgestookt. De sterrenhemel ziet er weer prachtig uit.
Zaterdag de 28e is een rustdag. Iedereen hangt een beetje rond om het huis. Ik probeer intussen wat foto's van m'n camera te halen van onze hike een paar dagen eerder in Okura.


De grijze vogeltjes met die hele lange snavels zijn trekvogels en trekken helemaal naar Siberië. Ik zal Allan nog eens vragen hoe ze heten. De volgende vogel is een Dotterel met een zeer goede schutkleur.


De dotterel is een zeer zeldzaam vogeltje. Er zijn er volgens Allan nog maar 1800 van op de hele wereld. We hebben er een twee paartjes van gezien op onze wandeling in Okura een paar dagen eerder. Hun nest ligt ergens in de buurt op het strand, maar is zo goed qua schutkleur dat we het niet kunnen ontdekken. De zon staat rond het middaguur bijna recht boven me. Ik moet voorover buigen om wat schaduw van me op het strand te kunnen fotograferen tussen de zeewier.


Olivia, Tessa en Anna zitten intussen met beauty-maskers op voor de TV de film 'hunger games' te kijken. Eind van de middag brengen we Tessa naar een vriendinnetje en 's avonds eten we samen met ouders van Sarah een heerlijk mals stukje biefstuk (eye fillet) in een oude pub 'the Wade'. Als we thuis komen begint het flink te stormen. 's nachts valt er flink veel regen en waait het zo'n 7Bft.
Zondags is Sarah al vroeg naar haar werk voor de weekenddienst. Het weer is 's ochtends bewolkt en het is fris. De boottocht en wandeling naar de Rangitoto vulkaan hebben we maar uitgesteld vanwege het weer. Max, Anna, Olivia en ik hangen wat rond het huis, spelen X-box, kijken films en luisteren muziek (top2000!).
Tegen het middaguur is de lucht weer helemaal opengetrokken en is het weer zonnig. Ik probeer een paar minuten te zonnen, maar de zon is meteen zo fel dat ik maar gauw weer naar binnen ga. Max en ik doen 's middags boodschappen bij de Pak'n'Save en daarna brengt Max Anna en Olivia naar de bioscoop waar de film Catching Fire draait. Dit is het vervolg van the Hunger Game's. Olivia heeft vanmorgen ook dit tweede deel uitgelezen, dus nu kunnen ze naar de verfilming ervan.

- wordt vervolgd...

Location:Auckland

Christmas

Op dinsdag 24 december bezoek ik de huisarts van Max voor mijn dikke wang. Hij onderzoekt het en komt tot dezelfde conclusie als mijn arts in Nederland vlak voor mijn vertrek: speekselstenen. Blijkbaar is de steen wat opgeschoven, want er is nu wel iets hards te voelen. Hij verlengt mijn antibioticakuur met twee weken. Zijn advies: flink blijven doorspoelen, veel drinken, kauwen en pepermunt om de speekselproductie te stimuleren. Wat ik al deed, af en toe een hapje azijn, vond hij ook erg sterk. Het is alleen een beetje smerig...
In de middag komt Sarah's broer Steven, zijn vriendin Vicky en haar moeder Cilia aan. Ook de ouders van Sarah, Alan & Elaine komen en we hebben met z'n allen een bbq.


'S avonds stookt Max een vuurtje omdat de wind wat koud geworden is.
Er komt een koudefront aan en als ik op eerste kerstdag wakker wordt regent en stormt het. Gelukkig is het 's middags al weer droog en klaart het wat op.
Ik begin de kerst met een workout van een uur op de hometrainer. Zo heb ik de calorieën er al vast afgetraind.
Tegen het middaguur pakken we de pakjes onder de kerstboom uit en daarna genieten we van de heerlijke kerstmaaltijd aan een lange tafel. Compleet met Christmas crackers, hoedjes en 'lots of champagne'. We spelen nederlande Trivial Persuit en een spelletje dat Maffia heet. Olivia kent het van een schoolkamp in Nederland.
Daarna eten we het 'grand dessert' met onder andere de Pavlova en Christmas Pudding met brandy sauce. Heerlijk!
's Avonds doen we met z'n allen nog een paar rondjes Maffia en daarna rond 22:00u facetimen we Robben wakker om hem te feliciteren met z'n verjaardag. We belden hem wakker. Het was laat geworden...
Tweede kerstdag slaapt iedereen uit. Olivia en ik whatsappen wat met het thuisfront die op dat moment aan de kerstmaaltijd zitten.
We maken een prachtige lange wandeling door de ongerepte natuur door het Okura Scenic Reserve.


Halverwege weet Alan een betere route langs de waterkant om de berg heen. Zo hoeven we niet te klimmen. Het is echter vloed en we waden regelmatig door kniediep water. Schoenen uit.. Schoenen aan.. Schoenen uit.. Er komt geen eind aan.


Opeens zegt Alan dat hij de weg niet meer weet... Zo lopen we enkele kilometers om en we komen ruim anderhalf uur later aan op de plek waar Max ons weer zou oppikken.


Al met al was een prachtige wandeling en we hebben genoten van de uitleg van Alan over allerlei bomen, planten en miljoenen jaar oude zandbanken.
Eenmaal thuisgekomen gaan We nog snel even naar het strand voor een snelle verfrissende dip in de oceaan. Heerlijk wat een weelde.
's Avonds wederom een bbq, een groot vuur, marshmallows en een spelletje maffia.
In de kleine uurtjes bewonder ik de sterrenhemel. Er is hier geen enkel sterrenbeeld dat ik herken, maar het zuiderkruis heb ik gevonden.
De zwelling in m'n wang is gelukkig weer wat minder geworden.

- Wordt vervolgd...

Location:Auckland

Auckland

De eerste dag lunchen we op het heerlijke terras in de achtertuin. Lekker in het zonnentje. We smeren ons meteen in met een sunblock dat Sarah voor ons heeft klaargelegd. 'Smiddags gaan we naar het winkelcentrum om eten te kopen voor de bbq 's avonds. De winkels zijn allemaal versierd voor de kerst en Olivia vindt de deze kerstsfeer fantastisch. Er is zelfs een kerstman. We komen er ook de ouders van Sarah tegen.
's Avonds eten we een heerlijke bbq met lamsworstjes en supermalse biefstuk die max zelf heeft gesneden.
Het valt reuze mee met onze jet-lag en we proberen zo lang mogelijk wakker te blijven.
Ik pas ondertussen het tijdschema van m'n antibiotica pilletjes wat aan. Ik moet namelijk om de 8 uur een pilletje slikken, maar met het Hollandse schema moet ik er 'snachts om 3 uur voor wakker worden. Ik verschuif dat geleidelijk naar 'smorgens 7uur. Mijn wang is wat minder dik dan in het begin.
De eerste nacht slapen we meteen goed door. Olivia en Anna verslapen zich zelfs.
Zondagmorgen brengen we Anna naar het sportcentrum en gaan daarna met z'n allen naar de grote Mall in Albany. Daar treffen we ook nichtje Tessa uit Wellington die met haar moeder al in Auckland is aangekomen. De meiden gaan zonder ons shoppen. Het is er superdruk en Max en ik gaan op zoek naar wat laatste kerstkado's en drinken daarna een biertje in een pub, waar we op de meiden wachten. Olivia heeft er een lekker frisdrankje ontdekt: lemon, lime & bitter. Ik heb er een leuk kadootje gevonden voor Jonas of Robben, maar volgens Max en Anna zou ik het gewoon aan mezelf moeten geven omdat ik het zelf minstens zo leuk vind. Ik zal er op dit blog verder niets over zeggen anders is de verrassing eraf.
Voor het avondeten hebben we met de ouders van Sarah afgesproken op het strand. Fish en chips on the beach under the christmas tree. Als dit de thuisblijvers niet jaloers maakt, weet ik het niet meer ;)


's Avonds boeken Max en ik vast enkele overnachtingen voor onze trip op het zuidereiland. Het valt niet mee, want er is nog maar weinig vrij. Het is er hoogseizoen zo rond de jaarwisseling.
Ook de tweede nacht slapen we gewoon door. Mijn wang is nog steeds een beetje dik maar ik heb er geen last van.
Maandagmorgen fiets ik een uurtje op de hometrainer en doen we het verder rustig aan. We boeken nog een paar overnachtingen, alleen die laatste in Akaroa wil maar niet lukken. Sarah moet vandaag lang doorwerken.
Rond het middaguur gaan we naar het centrum van Auckland. We rijden eerst even langs de haven, waar het duurste privé jacht ter wereld licht. Hij is ontworpen door Philippe Starck voor een Russische miljardair.


Het schip kost zo'n 300 miljoen dollar en het heeft een bemanning van 45 man. Nadat we geparkeerd hebben wandelen we via Queenstreet naar het Auckland Art Gallery. Een prachtig museum dat recent helemaal verbouwd is. Daarna naar de Sky Tower waar Olivia en Anna eerst de Skywalk doen en daarna in een geleide vrije val 192 meter naar beneden springen. Ik bespeur geen enkele angst en constateer dat ik het zelf wellicht enger vind dan Olivia.


Wat een kanjer! Terwijl Anna en Olivia boven hun rondje lopen, wachten Max en ik in de Fiddlers, een Ierse pub er tegenover.
Als we teruglopen zien we een enorm verlengde Hummer voor de deur staan met een bewaker erbij met een Sikh hoofddeksel op. Om kwart voor 5 kunnen we naar het platform om Anna en Olivia op te wachten na de Sky Jump. Daar staan we samen met een groot Indiaas gezin en het blijkt dat Olivia en Anna samen met iemand uit die Hummer springt. Als de man gesprongen heeft, wordt hem meteen gevraagd of hij het nog een keer zou willen doen. Zijn eerste reactie is: 'yes, I've got money'.... Tsja, wat moet je daar nou van denken?...
Vlak daarna springen Anna en Olivia. Op dezelfde vraag antwoorden ze beiden 'no!'
Ze vonden het geweldig en staan nog lang te trillen op hun benen van de adrenaline rush.


Het filmpje van Anna heeft Max op facebook geplaatst, dus mocht je dat willen zien: zie zijn facebook pagina.
We dineren in een restaurant in de haven en rijden daarna naar huis.
Dinsdagmorgen is mijn wang weer dikker geworden. Tijdens het ontbijt zwelt hij nog verder op. Omdat ik nog maar voor 1 dag pillen heb en het de volgende dag kerst is, besluit ik om nog even bij de huisarts langs te gaan. Wellicht kan ik de kuur wat verlengen. Het is ons eindelijk gelukt om de laatste overnachting in Akaroa te doen dus we kunnen straks op het zuidereiland met dolfijnen gaan zwemmen!


- wordt vervolgd

Location:Auckland

Op reis

Woensdagmorgen, een dag voor ons vertrek, werd ik wakker met een dikke wang (zie foto). Het deed geen pijn, maar voelde wel raar en strak. Zou het een ontstoken kies zijn? Of iets met m'n oor? Gelukkig kon ik nog diezelfde middag bij de dokter terecht.


Het bleek dat ik last had van een speekselsteen (sialolithiasis) waardoor een speekselklier verstopt zit en begon te ontsteken. Gelukkig iets onschuldigs dat in de meeste gevallen vanzelf weer over gaat. Maar vanwege de ontsteking en de aanstaande lange vliegreis toch maar meteen een kuurtje antibiotica. Elke 8 uur een pilletje. Met een beetje mazzel is het bij onze aankomst in NZ al weer weggetrokken.

Op donderdag 19 december zijn we rond 14:00u goed en wel vertrokken naar het station in Arnhem. Olivia is 's ochtends nog naar school geweest. Ik had al vrij om nog wat laatste spulletjes in te pakken.


In de trein lees ik in de Metro een artikel waarin ons project nog genoemd wordt. Niet met naam, maar toch.. Wel leuk!

We checken in op Schiphol en shoppen kort om bij de McDonalds wat te snacken. We mailen nog met Max die net wakker is om met Anna naar haar roeitraining te gaan. We vliegen in een Airbus A330-200 van Korean Air naar Seoel, een vlucht van 10:30uur. Een prachtig toestel met 12V usb aansluiting en zelfs twee camera's zodat we vanaf onze eigen plek naar buiten (naar voren en naar beneden) konden kijken op ons schermpje. Olivia bekijkt de film We're the Millers en Sherlock, ik kijk naar een documentaire over de hoge snelheidstrein en de film Jobs over de geschiedenis van Apple en Steve Jobs. Het eten aan boord is goed, het slapen is allen wat lastig. Bij de landing in Seoel Incheon kijk ik mee via het cameraatje. We hebben dan net ontbeten en het is er al middag half 4. Ons gevoel voor tijd is helemaal weg zo. Ik lees in de krant dat ze in Korea beginnen met de uitrol van een 5G mobiele telefoon netwerk! Op de luchthaven is overal een goed gratis wifi signaal. Het gaat hier allemaal veel sneller dan in Nederland..
We hebben in Seoel 2 uur voordat de volgende vlucht vertrekt. We chatten via de wifi met Maaike en Jonas. Leuk!
De volgende vlucht gaat in een Boeing 747-400. Vergeleken bij de Airbus al weer wat minder luxe en modern. Ik zit op een middenstoel naast een vreselijk hoestende, proestende en snotterende vrouw die nadat ze haar schoenen uitgedaan heeft een vreselijke odeur verspreid. Hoe hou ik dit in vredesnaam 10:35uur vol? Ik zie ook geen lege stoelen.... Ik kan niet zolang m'n adem inhouden. Dan maar even een selfie voor vertrek:


Gelukkig wordt al snel de avondmaaltijd rondgebracht en vult het vliegtuig met de lucht van Koreaanse specerijen. Ik kijk nog naar The Pianist, een wat oudere maar prachtige film uit 2002 en heb moeite om wakker te blijven. Na de film slaap ik, maar ben na een uurtje weer klaar wakker. De laatste film is Red2, een volstrekt absurde schietfilm met Bruce Willis en Anthony Hopkins als gekke professor. Inmiddels heb ik een houten kont gekregen van het lange zitten.

Bij de douane in Auckland zin we de leuke snuffelhondjes over de bagage lopen. Gelukkig kunnen we snel door en zien Max, Anna en Sarah al snel staan. Ze zijn ons in twee auto's komen ophalen.
Snel naar huis, wat opfrissen en genieten op hun terras met een koud gemberbiertje.


We zijn er!!!
Nu nog de jet-lag...

- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Auckland

Hey, you found me!

Het is weliswaar geen buitenlandse reis, maar het was toch wel een heel bijzonder avontuur dat ik dit blog alsnog toe wil toevertrouwen. Het is alweer even geleden ook.

Het was op een mooie zondagmorgen 5 mei 2013. Toen ik in mijn slaapkamer ontwaakte en mijn ogen opende keek ik naar deze ballon die op ongeveer 20cm van mijn hoofd zweefde.
Hij was afkomstig van een Belgisch meisje dat de dag ervoor communie heeft gedaan en op haar feestje een ballon heeft opgelaten.
Deze ballon is vervolgens door de nacht zo'n 180 km naar het noorden gevlogen om de volgende morgen stilletjes door de openslaande balkondeuren van mijn slaapkamer te vliegen en vlak naast mijn hoofd tot rust te komen en te wachten opdat ik wakker word.
Wonderlijk niet?

Het kaartje dat eraan hangt is van Karlijn en ze is een blijkbaar een fan van Justin Bieber. Ik heb haar een felicitatiekaartje met daarop de foto van haar ballon gestuurd met de tekst: "Hey, you found me!"

Zondag, weer naar huis

Zondagmorgen om 8:00u ontbijten we met elkaar in ons hotel. Maaike en Olivia gaan daarna samen winkelen en Robben en ik gaan met de bus naar het Palace of Holyrood.



Onze kasteeltickets blijken alleen hier niet geldig te zijn...
Omdat we deze paar dagen al veel kastelen, 'unicorns' en andere 'Royal' zaken hebben gezien, gaan we niet naar binnen, maar lopen we over de Royal Mile weer terug richting het centrum.


Er is warempel vandaag een beetje zon en blauwe lucht te zien. Ik schiet een paar foto's opnieuw, nu zonder regen en grauwe lucht.


In het centrum zien we de start van de 'survival of the fittest'. Een hardloopwedstrijd met hindernissen. We zoeken een lekker terrasje en genietend van de warme zon drinken we een doppio espresso.


Nog even langs de whisky winkel om twee prachtige flessen te scoren met Robben's 10% kortinkaart. Maar zelfs dan... Single Highland Malt blijft een dure liefhebberij. Het wordt uiteindelijk een Highland Park nr12 en een Lagavullin nr 15.
Om 12:00u hebben we in ons hotel afgesproken. Bagage mee en met de airportbus lijn 100 naar het vliegveld. We nemen afscheid van Robben en geven hem onze laatste ponden nadat we ons ticket hebben gekocht.
Eenmaal op het vliegveld blijkt dat je binnen de EU wel 10 l. sterke drank mee mag nemen pp. Omdat de prijzen hier toxh nog gunstiger zijn dan down town Edinburgh, besluit ik nog een keer mn portemonnaie te trekken voor een fles Edradour (de kleinste Schotse stokerij) en een Glenlivet no. 15. Op het vliegveld zijn overal whisky proeverijen en ik proef een heerlijke 'smokey' Bowmore nr. 12, afkomstig van hetzelfde eiland als Lagavullin.
Om 14:30u (UK tijd) vliegen we en om 18:45u worden we door Jonas van het station in Arnhem opgehaald.
De reis naar Edinburgh zit er weer op helaas.

Tot binnenkort, als ik met Olivia vertrek naar Nieuw Zeeland.

Govert

Edinburgh, Castle & Dungeons

Vrijdagmorgen komt Robben ons om 8:30 ophalen bij ons hotel. We lopen naar het oude centrum en ontbijten in Deacons house in Brodie's close.
In dit huisje leefde de timmerman William Brody iets na 1700. Hij leidde een dubbelleven door overdag kasten te maken en 's nachts bij zijn klanten de inhoud van z'n verkochte kasten te stelen met een kopie van de sleutel. Eenmaal betrapt vluchtte hij naar Amsterdam alwaar hij gearresteerd werd. Terug in Edinburgh werd hij opgehangen aan een galg die hij zelf gemaakt heeft. 100 jaar later schreef Robert Stevenson over zijn leven en later baseerde hij op dit verhaal zijn beroemde boek Dr. Jekyll & Mr. Hyde. Wij eten een Schots ontbijt in zijn huisje / werkplaats.


Daarna bezoeken we de Mary Kings Close een gangenstelsel onder het court house. We lopen door de huisjes en steegjes van het oude Edinburgh. Dit is bewaard gebleven omdat bij de bouw van het court house het goedkoper was de oude muren van de huisjes te gebruiken als fundering. Ze hebben het er dus gewoon overheen gebouwd. Later zijn deze steegjes (closes) leeggegraven en nu konden we ze wel 3 of 4 verdiepingen onder de grond bezoeken.


We volgen er een erg interessante guided tour, waarbij we een beetje gevoel kregen hoe het leven een paar eeuwen geleden was.
Daarna bezoeken we het kasteel. Het begint weer hard te regenen en we schuilen bij de ingang onder de hoofdpoort. Nadat we kaartjes hebben schuilen we in het restaurant waar we wat drinken. De dames een rozewater, Robben een lemon/gingerdrankje en ik een gingerbeer van Fentimans. Die is lekker sterk. Toch jammer dat je in Nederland geen gemberbier kan krijgen...
Elke dag wordt hier om 13:00u met een kanon geschoten.


Door de regen is het binnen in de gebouwen van het kasteel erg druk. We lopen in een file langs de Royal Honours. Een zilveren zwaard, kroon en zilveren staf. Er mocht hier niet gefotografeerd worden.
In de great hall, waar vroeger de grote feesten en maaltijden werden gehouden bewonderen we het prachtige middeleeuwse houten plafond.


Ik maak er een foto van à la de foto van het dak van de great hall in Stirling castle.
Na het kasteel lopen we naar de Library Bar in het centrum. We lopen langs the Elefant house, waar J.K.Rowling Harry Potter heeft geschreven. The Library Bar zit in een prachtig oud gebouw midden in het centrum en is de plek waar studenten eten en samenkomen.


Het grote gebouw zit vol trappetjes met barren en gangen. Je raakt er gemakkelijk de weg kwijt. De lunch is er fantastisch.
's Middags doen we een ondergrondse ghost tour bij Auld Reekie tours. Dat betekent ouwe stinkerd, een bijnaam voor Edinburgh, dat vroeger heel erg stonk van de rokende kachels en de dierlijke en menselijke uitwerpselen die ze gewoon op straat gooiden.

Robben, Maaike en Olivia lopen nog de trappen op naar de Calton Hill. Een heuveltop met monumenten. Ik besluit niet mee te gaan omdat ik na al dat lopen wat last van m'n heup en knie heb gekregen. Eenmaal terug van Calton Hill besluiten we om niet te gaan avond eten omdat we nog voldoende aan de lunch hebben. In plaats daarvan duiken we weer een pub in. Dit keer in de Jolly Judge, een pub waar een huisgenoot van Robben werkt. Daar drinken we een glas whiskey van de maand: connaisseurs choice Mannochmore. Een fruitige smaak die pas echt loskomt met een paar druppels water erin. Robben heeft zich als een echte whiskeykenner ontpopt en kwam met deze tip. Daarna nemen we nog een Dalwinny nr. 15 en een Laphroaig nr. 10. De laatste is weer een Islay whisky, net als Lagavullin. De dames drinken fris en Guinness.
Op weg naar ons hotel lopen we langs een cafetaria waar ze de 'world famous deep fried Mars bar' verkopen. De bevroren Marsen gaan door hetzelfde beslag als de vis gaat en worden daarna kort (ca. 1 min) gefrituurd. En we vinden het nog lekker ook. Ik het hotel hebben we nog een beetje Irn Bru staan dat Robben voor ons heeft meegenomen. Een oranje drankje dat smaakt naar kauwgomballen. De ingredienten zijn niet Europees goedgekeurd en dus is het drankje is in de rest van Europa verboden. Hier in Schotland is het vreemd genoeg populairder dan Cola.


Voor het slapen gaan drinken en snacken we nog wat samen in de hotelbar. Ze frituren hier in Schotland bijna alles. Dat wordt weer lijnen als we thuis zijn...

Govert

Stirling Castle

Donderdagavond eten we in een nieuwe en uiterst modern ingericht italiaans restaurant. Met op de muur geschreven een oude schotse wijsheid: "hunger is the best kitchen". Ondanks deze spreuk hebben we er heerlijk gegeten. Inmiddels is het gelukkig eindelijk droog geworden. Na afloop drinken we nog een biertje (jawel hoor: gemberbier) in een pub en lopen nog langs een supermarkt om wat gingerbeer in te slaan om mee naar huis te nemen. In het hotel aangekomen gaan we snel slapen. De eerste dag zit erop.
Vrijdagmorgen lopen we over de Royal Mile en de North Bridge naar Waverley Station. Robben had ons al gewaarschuwd dat dit het meest onoverzichtelijke station was dat hij kende. We kopen een dagretour groepsticket voor £18,60 naar Stirling. Niet alleen de bussen, maar ook de treinen zijn relatief goedkoop in Schotland.


De treinen zijn wat 'metro-achtig' (vrij klein en maar 2 rijtuigen lang) en ze geven met een lampje op de zijkant van de trein aan in welke rijtuigen je in mag stappen. We hebben met z'n drieën twee tickets gekregen. Eén voor de heenreis en één retour. Het ticket wordt in de trein gecontroleerd, maar niet afgestempeld. Je levert het weer in als je op de plek van bestemming het perron verlaat.
Ook de treinen rijden hier links. In de verte zien we de gigantische spoor brug over de rivier de Forth liggen. De eerste grote stalen brug uit 1890 dat als één van de grootste technische prestaties wordt gezien uit de victoriaanse tijd.
Na een tochtje van zo'n 50 minuten komen we tegen 12:00u in Stirling aan. We wandelen de berg op richting kasteel.


Wat een prachtig kasteel op een fantastische plek. Vanuit het kasteel zien we de oude stenen brug uit 1500 over de Forth temidden van de 'battlefields'. Hier is de grens van de Highlands en de Lowlands. Het kasteel is de laatste 200 jaar prachtig gerestaureerd. We horen dat de vele ornamenten en beelden vroeger allemaal geschilderd waren.


Volgens de legende heeft koning Arthur dit kasteel als eerste veroverd op de Saksen. Het was de zetel van koning James de 4e en de 5e. De laatste was de vader van Mary Queen of Scots. In Nederland hebben we het overigens over Jacobus de 4e en 5e ipv James. In de grote zaal werden vroeger de koninklijke feestmaaltijden gebruikt en bood plaats aan maar liefst 500 gasten. Het dak is rond 1990 geheel vernieuwd en is een prachtige constructie.


Ook is er een tentoonstelling over de Argyll & Sutherland Highlanders die in de loop der jaren zo ongeveer overal in de wereld hebben gevochten. Zo zijn ze ook in Birma geweest en hebben als krijgsgevangenen ook aan de spoorlijn gewerkt. Er hangt een foto van de bridge over the river Kwai.


We verblijven er tot 15:00u. We halen een late lunch bij de SubWay en stappen weer in de trein naar Edinburgh.
Terug in Waverley station zien we dat dit station vroeger een overdekte markt is geweest. We wandelen langs het Scott memorial langs de Princess street en daarna de Rose street. Daar duiken we een bruine kroeg binnen omdat het weer begint te regenen. De pub heet 'Dirty Dick' en ziet er gezellig uit. Na een sms'je en even wachten komt Robben daar ook naartoe. We proeven verschillende whiskeys. Highland Park, een prima whisky met een beetje rokerige afdronk. De uiterst zachte Oban en The Macallan. Tot slot de sterk naar rook ruikende en smakende zachte Lagavullin. Het is maar goed dat Robben hier bij de whisky society is gegaan, want hij is een echte kenner geworden. We eten er ook. Ik heb een meat pie, Oluvia een hamburger waar Robben een Haggia top bij heeft besteld. Robben heeft een met Haggis gevulde kip en Maaike in bier gebatterde fish & chips. Rind 19:30 gaat Robben naar zn vriendinnetje en wij lopen weer door de stromende regen naar ons hotel. Daar aangekomen val ik vrijwel direct in slaap...
Morgen meer

Govert

Location:Edinburgh, Stirling

Rainy Edinburgh

Woensdagavond zijn we in de stromende regen aangekomen in Edinburgh. We nemen een taxi naar onze Premier Inn, waar we een mooie 'family room' betrekken. Tegen 24 uur (voor ons 01:00u) komt Robben langs om ons te verwelkomen en wat spullen op te halen. Leuk om te zien hoe hij het hier naar zijn zin heeft. Een uur later val ik bijna om van de slaap en houden we het voor gezien. Robben moet weer door de regen naar huis en wij gaan naar onze kamer waar een zacht bed wacht.
Donderdagmorgen regent het nog steeds en lopen we de Royal Mile naar de St. Giles Cathédral. Daar heeft de koningin een vaste plek als ze in Schotland is. Het is een prachtige kerk met een heel mooi gewelfd plafond.


Als we weer buiten zijn regent het zo hard dat we onze route aanpassen en naar het Museum of Scotland gaan. Daar kunnen we droog het hele mooie museum bekijken. Maaike gaat naar de Mary Queen of Scots tentoonstelling, terwijl Olivia en ik naar de zalen over de industriele revolutie keken. We hebben stoommachines, stoomtreinen en zelf een vuurtorenlicht bekeken.


De computer sectie was kort en krachtig. De hele ontwikkeling paste in 1 kast tot en met de iPad.


We lunchen in Greyfriars Bobby, recht tegenover het museum. Daar komt Robben na z'n college naar toe en lunchen we samen. Ze hebben er heerlijk gingerbeer van het merk John Crabbie & co.
Robben bestelt meteen maar Haggis met tatties en swede (wat dit ook moge zijn. Verder eten we zalm, fish&chips en een vismandje. Het smaakt heerlijk.


Robben vertelt het verhaal achter deze pub. Het gaat over een hondje Bobby dat tussen 1858 tot 1872 niet van het graf van zijn baasje is geweken. Er staat een beeld van het hondje voor de deur. Z'n neusje blinkt omdat iedereen er even overheen aait.


Ik bestel nog een gingerbeertje nu wel met alcohol (4%) ook van Crabbie's. Maaike vindt deze lekkerder; ik vind de andere pittiger en lekkerder.
We gaan nog naar een volgepakt tweede hands boekwinkeltje op de grassmarket.



Daarna wandelen we door de regen naar Robbens huis aan de Randolph place om op te warmen en dit bericht via zijn wifi te plaatsen.

Govert

Location:Randolph Lane,Edinburgh,Verenigd Koninkrijk

We gaan weer op reis

Jazeker... Naar NZ!!! Dit keer samen met Olivia.

Maar eerst gaan we op bezoek bij Robben in Edinburgh.

Eerst maar eens kijken of deze blog het nog doet...

CU soon

Location:@home