Croatia is HOT

Zaterdagmorgen staan we vroeg op. De laatste spulletjes inpakken en om 8:00u met de taxi naar het vliegveld van Split. Dat vliegveld ligt overigens dichter bij Trogir dan Split.
Tijd voor een terugblik. Wat vinden we eigenlijk van Kroatië?

In Kroatië:
Is het 's zomers altijd lekker weer.
Heb je niet veel kleding nodig.
Is de laatste 7 jaar niet veel veranderd.
Maken de bewoners al honderden jaren muurtjes van stenen om op hellingen het beetje vocht vast te houden.
Zijn ontstellend veel ruïnes en oude forten.
Is het 's ochtends om 7:00u al warm.
Wordt overal veel gerookt.
Hakt de crisis er met name in het binnenland goed in, maar doet het toerisme sector het goed.
Is 90% van alle grote jachten Engels.
Zijn de Dalmatiers errug langzaam met alles.
Zijn de Nederlanders voornamelijk in het noorden en nauwelijks in het zuiden op vakantie.
Kan je een kilo bananen kopen voor 1 euro.
Is het leven half zo duur als in NL.
Hebben ze heerlijke ijsjes en espresso.
Zijn de baaitjes schoner dan in Griekenland.
Is het zeewater warm en erg zout.
Hebben we geen kwallen gezien, maar ook geen dolfijnen.
Doen ze nog veel te weinig aan duurzaamheid.
Hebben ze de meeste zon uren van Europa.
Kan je heerlijk zeilen.
Hebben we een super vakantie gehad.

Kroatië is dus niet 'cool' maar 'hot'.

De taxichauffeur is om 7:55u mooi op tijd en om 8:30 staan we in de vertrekhal. Daar krijgen we te maken met de wet van Murphy ofwel de uiterst trage checkin door een Dalmatische dame. Ze doet er minstens 4x langer over dan de rijen om ons heen. Gelukkig zien we dat ons toestel vertraagd is van tot 9:45u. Om 9:20u zijn we eindelijk ingecheckt als laatste in het toestel. Dat betekent dat we allemaal ergens anders zitten verspreid over het vliegtuig. Snel met voorrang de handbagage scan en controle poortje door. Ik moet er twee keer door omdat ik de iPad nog uit mijn tas moet halen. Na een Dalmatisch trage paspoortcontrole zien we Robben en Jonas al voor de gate staan. Terwijl de final call is wachten we nog even op Olivia en Lisanne die nog naar het toilet moesten. Gate door, bus in, vliegtuig in en een paar minuten later om 9:50 vertrekken we. De airco in deze Boeing 737-700 van Transavia doet het gelukkig goed.


Een kleine 2 uur later landen we op Zestienhoven.
Ik zit naast een meisje dat zich bij de landing enorm druk maakt. Ze blijft naar buiten kijken en begint onrustig te ademen. Ze doet geen pogingen te ontspannen en wind zichzelf steeds verder op. We staan nog niet stil of ze heeft al iemand aan de telefoon. Daarna wil ze er zo ongeveer als eerste uit.


Onze bagage komt zo ongeveer als eerste op de band en via een tochtje met de bus zitten we even later in de trein. Kwart over twee worden we op station Arnhem opgewacht door Carla en de ouders van Lisanne.
We drinken thuis wat op het terras. Bewonderen het lekkere Nederlandse weer en als we de auto willen starten om de hond uit het asiel te halen, blijkt de accu helemaal plat te zijn. Aanduwen lukt niet, we rijden zelfs de helling van de afgesloten Utrechtseweg naar beneden, maar de motor springt niet aan.


Maaike belt de wegenwacht, ze zijn er hopelijk binnen het uur. Robben en Jonas lopen weer naar huis en ik blijf samen met Maaike wachten op de WW. Inmiddels is het 17:00u geweest en kunnen we de hond vandaag niet meer maar pas maandag ophalen. Heerlijk om weer in m'n eigen bedje te slapen.

Dorian is kampioen!!!

Location:Back home

Laatste zeildag

Vrijdagmorgen zwem ik bijna een uur tussen de vele visjes. Als ik om 08:00u weer terug op de boot ben, ligt iedereen nog te ronken.


We liggen hier in een prachtig baaitje en je ruikt de Aleppo dennebomen. Het enige vervelende is dat het er barst van de vliegen en wespen. Ik was in de Unesco werelderfgoedstad Trogir nog vergeten te melden dat er een stuk steen, ter grootte van een halve baksteen, uit een muur viel. Juist toen we eronder door een smal steegje liepen. De steen viel achter Lisanne en vlak voor mij op de grond. Een stukje steen dat er door de klap op de grond af sprong kwam tegen mijn been. Deed verder niet zeer, maar als het een metertje anders neergekomen was had ik waarschijnlijk wel hoodpijn gehad. Of Lisanne. We grappen dat ondanks de vele Unesco gelden, deze stad nog steeds aan het vervallen is ;-)
Omdat de wespen zich terplekje lijken te vermenigvuldigen gaan we na/tijdens het ontbijt al ankerop en tuffen we eennbaaitje verder bij Rogač. Daar zwemmen we weer lekker en doen nog de laatste Huckleberry's.


Rond 12:00u krijgen de jongens er genoeg van en gaan we zeilen naar Split. Het waait nauwelijks dus we doen er lekker lang over.


Als Robben helemaal ingepakt tegen de zon aan het roer staat pakt Jonas het waterpistooltje en brengt 'verkoeling'. Rond 15:30 lopen we de haven van Split binnen. We melden ons per marifoon op kanaal 17 en worden verwelkomd. In de hitte ruimen we de boot op en even later wordt deze uitgebreid geïnspecteerd. Tot en met de onderkant die door een duiker wordt bekeken. Ze maken hier wat mee blijkbaar. Zo vertelden ze dat er vorige week een boot na 2 dagen al terugkwam met een kapot toilet, een kapot grootzeil en het anker waren ze kwijt... Hoe krijg je het voor elkaar. Gelukkig was onze inspectie OK.


Ik vertelde ze van een tweetal kleine reparaties die ik zelf had uitgevoerd. Ik had de speling uit het stuurwiel gehaald en de koelwaterslang vastgezet. Verder hebben we een glas gebroken en een broodmes kwijtgeraakt. Voor het kapotte scepterpaalhoudertje overhandigde ik hen de 270 kuna die ik van de Kroatische buurman had gekregen. De taxi voor morgenochtend 08:00u gebeld. Nog even lekker douchen en daarna bezoeken we het oude stadscentrum van Split.


Dat is overigens ook een werelderfgoed op de Unesco lijst. We eten in een restaurant genaamd 'no stress' dat Maaike wel wat leek. We schrikken een beetje van de prijzen en vragen ons af of we nog wel genoeg kuna's hebben voor zo iets. De chef kok blijkt de beste van het jaar in Kroatie te zijn. De maaltijden waren 'design' en het ging schoon op. Maar wel superlekker. Mijn biefstukje met truffelsaus was in elk geval werkelijk subliem. Daarna struinen we langs de kade terug naar de boot. Robben en Lisanne blijven nog wat rondhangen in het centrum om hun laatste kuna's op te maken.

Location:Split

Trogir - Solta

Woensdagavond duurt het nog even voor we kunnen slapen. We tochten de boot zo goed mogelijk door, maar het blijft erg warm in de kooien. Ondertussen genieten we van het uitzicht op het fort aan de overkant.


Donderdagmorgen kopen we op de vismarkt een viertal vissen. Twee Dorades en nog twee andere lokale soorten, waarvan ik de naam niet meer weet. De visverkoopster zei dat ze erg lekker zouden zijn. Ze maakt ze meteen schoon en ontschubte ze met een speciaal raspje. Op de markt kopen we tomaten en andere groenten waarvan we vermoeden dat het lekker smaakt in een visschotel.
Nadat we getankt hebben varen we even later de haven uit. Met een matig windje kruisen we naar buiten en even later pakken we de vlaagjes mooi op en zeil ik, alsof het een wedstrijd is, overtuigend een 37 voeter voorbij om vervolgens voor ze langs af te vallen;-). Een beetje wedstrijd blijft leuk..
Even later komen we aan in één van de baaitjes van het eiland Zolta. In een rustig hoekje doen we zo'n 10 pogingen om ons anker in de zandgrond te krijgen, maar op één of andere wijze ligt het anker steeds op de kop of zijkant, zodat het niet houdt. We varen een inhammetje verder en ankeren daar wel in één keer goed.


Lijntje aan de wal door Olivia, met zwemschoentjes en na het zwemmen begin ik aan de visschotel.


Na het eten genieten we van de volle maan (en de afwas). De vakantie is bijna voorbij en iedereen is er een beetje stil van...

Location:Nečujaro

Primošten - Trogir

Het vullen van de inktvisjes duurt wel even. De vorige keer had ik drie inktvissen, nu 13 kleintjes en zo veel kleintjes kost véél meer tijd dan een paar grote. Zonder te willen overdrijven moet ik toegeven dat ze weer verrukkelijk smaken.


Robben en ik zijn echter de enige die flink ervan dooreten. De anderen houden het bij een klein hapje, ze voelen zich plots niet zo heel erg lekker. Wellicht heeft het te maken gehad met de kleine biologieles die ik gaf tijdens het klaarmaken...
We lopen nog een rondje over het marktpleintje, waar een bandje speelt. De meeste aandacht wordt opgeeist door een op de muziek swingende peuter. We gaan vroeg slapen. Woensdagmorgen varen we na het ontbijt en het gebruikelijke zwemmen naar Trogir.


Aanvankelijk viel de wind weer weg, maar in de loop van de middag pakte hij weer goed op en hebben we uiteindelijk het hele stuk zeilend afgelegd. Het oude stadje Trogir is een Unesco werelderfgoed. Prachtige steegjes, huizen, torens en een fort.


Het is er weer warm, erg warm. In een steegje zit een duidelijk doodmoeie duif te lurken aan wat water dat iemand voor hem heeft neergezet. 20 minuten later komen we er weer langs en ligt hij op z'n rug, dood. We eten een paar sorbets op een terrasje en koelen verder af in de lokale supermarkt.

Location:Trogir

Nationaal Park Krka

Zondagavond wordt het stadje Skradin nog verkend, maar het is tot nu toe het minst leuke plaatsje. Ook de ruïne van een oud fort boven op de helling stelt niet zo veel voor.


Maandag morgen kijken we hoe een megajacht vertrekt. Hij doet er best lang over want zijn beide ankers zitten in elkaar verstrikt. Op de steiger hoor ik de namen Abramovitch en de familie Ecclestone als mogelijke eigenaars. Dat zou wel eens kunnen kloppen, want die namen stonden in Dubrovnik ook al in de krant.


Daarna gaan we met het veerbootje naar het nationale park en wandelen in de hitte rond de zeer indrukwekkende Krka watervallen. De mooie fotomomenten volgen elkaar snel op. Er zijn hier overigens beduidend meer Nederlanders dan in het zuiden van Kroatië.


's Middags chillen op de boot, zwemmen aan het strandje en een massage. Het leven is hier goed, al worden we loom van de bijna 40 graden in de schaduw. Als je maar op z'n Dalmatisch rustig aan doet, valt het hier net uit te houden. En anders heb je veel ijskoude biertjes nodig om af te koelen.


Of een waterpistooltje;-)

Omdat hier zo ongeveer de 'vetste' masseuse van Kroatië is, én ze dinsdagmorgen om 08:00u nog een plekje heeft, besluiten we om toch nog een nachtje in Skradin te blijven. De volgende morgen, na de massage, voel ik me als herboren. Veel van mijn melkzuurbobbeltjes zijn weggemasseerd. Ze is werkelijk geweldig;-)
We vertrekken rond 10:00u en genieten van de canyon waar de Krka rivier door stroomt en het lekker warme weer. Plotseling zien we watervliegtuigjes opstijgen.


Een paar minuten later op een binnenmeertje zien we dat het er drie zijn en dat ze kunstig landen en meteen doorvliegen.
Vlakbij blijkt er een brand te zijn. We ruiken het ook. We zien de drie vliegtuigjes af en aan vliegen, water scheppen in het meertje en even verderop het boven verschillende brandhaarden lozen. Kunstig vliegwerk. Wanneer we de rivier af zijn en de Adriatische zee op varen neemt de wind toe en zeilen we heerlijk richting het zuiden. Terugkijkend zien we ook een steeds groter wordende rookpluim. De wind zal de boel wel weer aangewakkerd hebben. Arme brandweermannen... Het is hier ook overal zo gortdroog...
We zetten koers naar Primošten. Dat plaatsje was ons zo goed bevallen. Daar moeten we in afwachting van een mogelijke ligplaats aan een mooring wachten. Ondertussen zwemmen we en doen weer de Huckleberry. Eenmaal aan de kade doen de mannen boodschappen en we kopen natuurlijk weer inktvis en ham. Vanavond gaan we dus weer voor de 'stuffed squid' en wat pasta restjes.

Location:Primošten

Primošten - Skradin

Zaterdagavond wordt er door de lokale theatergroep uit Primošten op het marktplein een volksdans uitgevoerd. Terwijl we een ijsje eten zien we danseressen in lange witte gewaden in een kring dansen. Primošten was ooit een geisoleerd eiland, maar is nu verbonden met het vaste land met een dam en een buggetje. Primošten betekent dan ook dichterbij door een brug. Het eilandje werd al in de prehistorie bewoond. De Bosniers zijn er op de vlucht voor de Turken naar toe gevlucht. Vervolgens hebben de Venetianen er stadsmuren omheen gebouwd. Op dit moment zijn er voornamelijk restaurantjes. Veel bewoners zijn aan de andere kant van de brug gaan wonen en veel huisjes zijn tot appartement omgetoverd en zijn te huur voor vakantiegangers. Er zijn overigens veel Kroatiers die 's winters in Zagreb wonen en 's zomers naar de kust trekken om wat te verdienen aan het hier bloeiende toerisme. Dat toerisme doet het goed. Ruim 5% groei ten opzichte van vorig jaar. Kroatië heeft zelfs een minister van toerisme. Aan duurzaamheid doen ze hier echter nog niet zo veel. We hebben tot nu toe slechts 3 windmolens en nog geen 10 huizen met zonnepanelen gezien. Opmerkelijk met zo veel zon en wind. Het barst er verder van de airco's en het liefste laten de Kroatiers de ramen erbij open.
Terug naar ons plaatsje Primošten: Er zijn hier in dit dorpje uiterst stijle en erg gladde weggetjes en boven op de heuvel staat een kerk uit de 15e eeuw.


Het heeft een knus en piepklein haventje met een gastvrije, vriendelijke havenmeester. Ondanks de terrasjes zo dicht op de boot blijft het er 's nachts rustig en slapen we erg goed. Zondagmorgen heb ik lekker gedoucht en voor de verandering maar weer eens mijn kin gladgeschoren. Daarna drink ik een cava (espresso) op het terrasje achter de boot terwijl iedereen zo langzaam maar zeker zijn nest uit kruipt. Maaike en Jonas gaan zwemmen in het baaitje 50m verderop.
Van de olympische spelen krijgen we hier nagenoeg niets mee. Het nieuws beperkt zich tot het af en toe checken van teletekst pagina 101 (zilver voor de zwemdames). Net genoeg nieuws dus = ook heerlijk.
Als onze buurboot zondagmorgen wil vertrekken blijft zijn BBQ die op zijn hek zit bevestigd, achter een scepterpaaltje van ons hangen. De gietaluminium voet van ons scepterpaaltje breekt af. Gelukkig hebben we geen polyester schade. Ik bel ons noodnummer wat te doen en de zaak wordt telefonisch geschikt op 270 kuna. In NL had ik voor zoiets denk ik €100 gevraagd. Zo zie je dat ook qua bootonderdeel prijzen hier half zo duur zijn als bij ons.
We vertrekken en zeilen op de fok Sibenič binnen. Tussen de luid toeterende vrachtschepen door. Vervolgens links af de Krka rivier op richting Skradin. De haven in Skradin is minstens 3x zo groot als 7 jaar geleden. We leggen weer in de ACI marina aan en chillen, eten, lachen, gieren, ... etc.
Morgenochtend vroeg gaan we naar de watervallen van het Krka nationale park.
Oh ja, we hebben net doorgekregen dat Marianne Vos goud heeft gewonnen op de OS!!

Location:Skradin

Hvar - Primošten

Vrijdagavond ben ik helemaal vergeten te melden dat Jimmy op het marktplein in Hvar ook prachtige nummers van Bob Dylan speelde.


En ook nog was ik vergeten te schrijven dat er een paar vissers op de kade voor een visrestaurant een minstens twee meter lange tonijn aan het versnijden waren. Wat een enorme vis is dat... (was dat).


's Avonds laat, toen alle tonijnsteaks eraf gesneden waren, lag de kop als trofee in de vitrine voor het restaurant. De andere wissen vallen in het niet bij zo'n bullebak.
Ook had ik nog niet gemeld dat we ons afgevraagd hebben hoe de 10 zeer rustig ogende Noorse buren op een 35 voets zeilboot zouden slapen. Met z'n drieën of vieren in een tweepersoons kooi? Van de drie jongens had er ééntje, zo leek het, wat zeilervaring. De zeven meisjes bleven tijdens het aanleggen heel rustig in de kuip zitten en aten snoep en chips, terwijl de jongens een half uur bezig waren met het aanleggen, het ontwarren van landvasten en het weer loskrijgen van verkeerd belegde kikkers.


Olivia moest steeds lachen om wat er allemaal verkeerd ging. Zaterdagmorgen wisten we het antwoord op de vraag hoe ze zouden slapen. Namelijk ze slapen niet... Ze kwamen om ca. 04:30u terug uit de disco om vervolgens nog een enorme herrie te maken aan boord. De rustige meisjes van overdag waren veranderd in gillende keukenmeiden. Ze gingen nog zwemmen en aan het gehoest van één van de meisjes maakte ik op dat ze bijna verdronk, in elk geval een aardige slok zout water had binnen gekregen. Ze schreeuwden vanaf hun boot naar andere kroegenlopers op de wal en één van de meisjes gilde steeds als een mager speenvarken (citaat van Maaike: 'she squealed like a pig').
Rond 06:30u toen de zon al weer redelijk fel brandde gingen ze één voor één naar beneden en werd het weer stil. Nagenoeg alle luiken en raampjes hadden ze dichtgedaan. Hoe houden ze het daarbinnen uit? Ze slapen niet, maar liggen waarschijnlijk in coma...
Om 9:00u kan Jonas het niet laten om met een harde gil in het water te springen, hopend dat de Noorse buren er van wakker worden. We maken los en zetten opnieuw koers naar het noord-oosten. Als er al wind is komt hij precies van de verkeerde kant, dus motoren we maar weer. De zon brandt weer flink op onze bimini en met een koel zeewindje is het goed uit te houden in de schaduw. Als het even waait zeilen we op de fok, maar na een half uurtje is de wind alweer op. rond 15:00u varen we het kleine haventje van Primošten binnen. Het één na laatste niet gereserveerde plekje is voor ons. We liggen direct aan de terrasjes van een paar restaurants. Op 2 meter afstand van onze spiegel zitten mensen te eten. Door het ontbreken van een zeewindje loopt de wel temperatuur snel op. Snel zwemmen aan het strandje dus. Daarna laat ik me verwennen met een massage op het strandje. We eten op een terrasje met uitzicht op onze boot. Het terrasje dat we kiezen is toevallig het terrasje met Hollandse blauwe Bavaria parasols.


We zien steeds allerlei mannen foto's maken van hun vrouw voor onze boot. Dan blijkt dat we de grootste zeilboot hebben aan deze kade. Haha wat een bak. Er liggen hier veel kleinere jachten dan in de vorige havens én het is maar en klein rijtje...

Location:Primošten

Het laatste plekje

Donderdagavond = pizza avond. Na de heerlijke pizza's lopen we een rondje in het stadje. 's avonds is het in Korčula drukker dan overdag. Op alle terrasjes zitten mensen en het is druk bij de vele souvenirkraampjes.
Vrijdagmorgen is de wind weer helemaal weg. Maaike gaat met de kids zwemmen in het nabijgelegen natuurzwembad. Ik zie ondertussen een aantal ingewikkelde vertrek pogingen van andere schippers. Er zijn er dus bij die het ook niet kunnen als het niet waait. We ontbijten in het zonnetje en rond 10:30u gooien we los en varen we richting het noord-westen, richting Hvar.


Op de motor stomen we redelijk door en als in de middag de wind precies uit de verkeerde kant komt besluiten we tegen de wind in door te motoren. We willen namelijk niet al te laat in Hvar zijn, want we weten dat het daar altijd druk is. Tegen 16:00u varen we de baai van het plaatsje binnen, maar er is geen plek meer vrij.
Als we het baaitje weer uitvaren zien we toch nog helemaal aan het eind een lege mooring. Dwars op de wind, achteruit, de boot dwars houden op de motor en wachten tot er iemand in het water springt en naar de wal zwemt om een achterlandvast vast te maken.


Net als we liggen propt zich er nog een bootje tussen met 10 Noorse jongeren aan boord. Met het nodige kunst en vliegwerk liggen ze na een half uurtje eindelijk goed vast. Als buitenste boot vangen wij alle golven op. Even later komt de havenmeester in een motorbootje langs voor de papieren. Om een of andere reden slaat hij de zojuist aangelegde Noren over. De dames bakken heerlijke gevulde omeletten. Na het eten gaan we aan wal en verkennen we het zeer knusse en toeristische plaatsje.


Na een ijsje lopen we over het plein waar een man heel kunstig staat te zingen, gitaarspelen, harmonica en drummen. En dat allemaal tegelijk. Hij heet Jimmy en komt uit Florida.


Erg knap en ook mooi. Maaike gaat nog met de kids nog de lange trappen omhoog naar het oude fort. Ik besluit beneden te blijven en m'n heup wat rust te gunnen. Luisterend naar Jimmy, zittend op een bankje schrijf ik dit stukje blog.


Ik heb zelfs een WiFi gevonden hier op dit plein. Helemaal mooi. Alleen spelen de eindeloos lange kerkklokken nu door de muziek;-) Nummers van Chris Cristofferson, de Beatles, John Denver, U2...
'I still have not found what I'm looking for'. En iedereen op het plein zingt mee. Jimmy kan het echt heel goed.

Govert

Location:Hvar

Mljet & Korčula revisited

Dinsdagavond hoor ik plotseling een gil en een plons. Ik sprint naar buiten om te hulp te schieten. Er blijkt een Nieuw Zeelandse buurman van de loopplank gegleden te zijn. Hij is gelukkig ongedeerd. Weer aan boord worden telefoon en horloge snel naar binnen afgevoerd om te drogen. Het blijkt de man te zijn die op die dag 'even' op en neer naar Engeland is gevlogen om een onderdeel voor de kapotte keerkoppeling op te halen. De schipper trekt zich weinig van de commotie aan en begint meteen met de reparatie van de keerkoppeling. Om 23:30 als we allemaal al op één oor liggen is hij klaar met de reparatie. We worden wakker van zijn uitgebreide proefdraaien. Vlak daarna vertrekken ze, midden in de nacht. Om 03:00u wordt ik wederom wakker. Nu van de andere buren uit Montenegro. Ze zitten luid in de kuip te discussieren en hun sigarettewalmen waaien recht onze kajuit binnen...
Woensdagmorgen ga ik vroeg onder de douche en daarna toch maar weer naar bed om nog wat bij te slapen en omdat de rest ook nog steeds op één oor ligt. We doen boodschappen en maken we los. De zon straalt al weer behoorlijk en we zetten koers naar het noorden van Mljet. Wederom in dit mooie Nationale park voor anker.


Twee lijnen aan de achterkant vastgemaakt door Jonas aan een paar bomen en we liggen vast. Na een verfrissende duik waarbij we grote vissen zien, ga ik de keuken in om de inktvisjes klaar te maken, die we vanmorgen gekocht hebben. In Cavtat heb ik namelijk zulke lekkere gevulde inktvissen gegeten. Nu probeer dat zelf na te maken;-). Daarnaast eten we 'Garides', een Griekse garnalen-tomaat-feta maaltijd met brood. Het kook experiment lukt goed en het is verrukkelijk (al zeg ik het zelf). Ik schenk er voor mezelf een heerlijk glaasje Pošip (witte wijn uit Korčula) bij. Na het eten hangen we onze vuile pannen overboord en de vele visjes vechten er om. De volgende morgen zijn de pannen schoon;-)
Donderdagmorgen varen we al vroeg naar Polače. Dat plaatsje ligt een mijl verderop. We maken vast aan een mooring in het baaitje en roeien naar de wal. Daar zijn we net op tijd voor de bus naar het meer aan de westkant van het eiland. We gaan vervolgens met een taxibootje naar een klein eilandje in dat meer.


Daar staat een 12e eeuws Mariaklooster en liggen resten van een Romeinse nederzetting. Homerus heeft hierover geschreven en Paulus is er geweest op weg naar Rome.


Het ziet er werkelijk prachtig uit. Na een bakje cava (koffie) varen we terug met het taxibootje. Tegen 12:00u zijn we weer in Polače, waar we nog de ruïne van een oud Romeins fort bekijken.


De bewoners van het dorpje hebben overduidelijk veel stenen van dit fort gebruikt voor de bouw van hun eigen huizen.
We zeilen 's middags naar Korčula omdat het plaatsje en de haven ons zo goed bevalt én omdat Lisanne er nog wat souvenirs wil kopen (en ze natuurlijk stroom en WiFi hebben). De wind begint in de loop van de middag aardig aan te trekken en het laatste stuk varen we op de motor tegen de wind in. Er liggen verschillende boten te wachten voordat ze de haven in kunnen. Dat duurt al met al best lang omdat er het nodige mis gaat bij het aanleggen van de binnenvarende schepen. Het is dan ook wel lastig aanleggen met de wind zo dwars op de boot. Als we aan de beurt zijn om aan te leggen roept de havenmeester ons aan en vraagt of we gereserveerd hebben. Omdat hij ons vorige week al een keer weggestuurd heeft, doe ik nu net of ik hem niet hoor. Ik antwoord hem de lengte van onze boot en de naam van de boot. Ik ben er zeker van dat als ik nee had geantwoord hij ons weer weg had geatuurd. Hij begint te zoeken in zijn lijstje en de boten die achter ons de haven in willen dringen zo aan dat we, als het zou moeten, er nauwelijks meer uit kunnen varen. Dan meldt hij ons gelukkig dat hij een plekje voor ons heeft. Als we vast liggen laat Robben ons op de iPad een website zien waarop je megajachten kan huren, met bemanning (ocean-independence.com). We schrikken van de huurprijzen. Van een weekhuur kan je een aardige villa kopen. Wel leuk om de interieur foto's op de site te bekijken van een aantal vergelijkbare schepen als waar hier die Engelsen op varen. We vermaken ons nog bij een aantal ongelukkige aanlegpogingen in de haven. De havenmeester gaat af en toe met z'n rug naar de aanleggende boot staan. Ten teken dat je zo niet aan kan leggen of omdat hij het niet meer aan kan zien. Het is wonderbaarlijk dat er toch relatief weinig schade gevaren wordt als je ziet hoe weinig schippers van huurboten weten wat je moet doen (en vooral ook wat juist niet).
Aan de zeezijde zien we nog een aantal megajachten aanleggen. Ook met veel moeite. De kids halen pizza's en we genieten van de avondzon.

Location:Korčula

Een natte dag

Maandagavond om 20:30 trekt de lucht dicht met hele dikke gitzwarte wolken. We zien aan alle kanten bliksemflitsen. Onze buren in de ACI haven zijn Nieuw Zeelanders en ze willen nog gaan barbequen. Als om 21:00u de hevige regenbui losbarst trekt één van hen gewoon een regenjas aan en draait het vlees af en toe. Ze komen uit Christchurch en Akaroa, de plek waar Robben en ik een paar jaar geleden met dolfijnen hebben gezwommen. De schipper Graham heeft deze boot 6 jaar geleden in de VS gekocht en zeilt er sindsdien met wisselende bemanning op rond. Hij denkt over 6 jaar misschien weer in NZ terug te zijn. Het echtpaar dat bij hem aan boord is heeft bij de aardbevingen hun huis verloren. Ze zeilen een tijdje mee om zich te bezinnen op de toekomst.


Dinsdag zou volgens de windguru de slechtste dag zijn tot nu toe. Dinsdag morgen schijnt de zon echter en is de lucht weer gewoon blauw. De temperatuur gaat weer snel richting 25+ graden. We besluiten op basis van de windguru voorspelling toch een extra dagje in deze luxe jachthaven te blijven. Dat is maar goed ook want tegen 12:00u trekt de lucht weer helemaal dicht en het regent tot een uur of 5.


Daarna zitten we weer lekker in het zonnetje. De bui van gisteravond bracht hier overigens de eerste regen sinds ca. 60 dagen. Volgens onze guru is het morgen weer mooi weer.

Location:ACI Dubrovnik

Epidaurum

Zondagmorgen ga ik met Robben in het bijboodje brood halen voor de brunch. We zwemmen in de baai en in de loop van de dag wandelen we langs de ruïnes van een oude romeinse villa. Boven op de helling bezoeken we het Mausoleum en genieten vervolgens van een lekker ijsje.


We besluiten om nog een nachtje in dit mooie baaitje te blijven. Terug op de boot zwemmen we nog een rondje voor de afkoeling en ik doe een middagdutje.
Rond 19:00u eten we op een terrasje aan de baai met uitzicht op onze zeilboot. Inmiddels is het bewolkt geworden en trekt de wind wat aan. Een heerlijke koele bries. Het blijft wel lekker warm.


We eten nog een ijsje op hetzelfde terrasje als vanmiddag. Op een supergroot engels jacht aan de kade zien we een man en vrouw uit de jacuzi stappen op het bovenste achterdek en opgevangen worden door personeel dat met handoeken klaar staat. Ze gaan de trap af en meteen aan tafel. Het personeel boven zien we vervolgens in de weer met doeken om alles af te drogen en op te poetsen. En zo liggen hier een stuk of 8 van die megajachten met personeel. Ze komen allemaal uit Engeland. We kunnen ons niet herinneren dat er hier 7 jaar geleden ook zulke grote megajachten rondvoeren. De recessie in Engeland treft blijkbaar niet iedereen. Ik doe het dan toch liever allemaal zelf op ons kleine bescheiden gehuurde jachtje ;-).
's Nachts begint het te waaien. Het zijn enorm harde vlagen en daartussen lijkt het bijna windstil. In de vlagen helt de boot behoorlijk. Gelukkig liggen de moorings goed vast en wij dus ook. Omdat we alle raanpjes in de boot open hebben waait het soms door de boot. Een zwoele warme wind. Iedereen slaapt door het geschommel en de geluiden slecht. Maandag morgen is de wind weer gaan liggen en na boodschappen gedaan te hebben gaan we naar de ACI marina in Dubrovnik. De jachthaven waar ze zo'n geweldig zwembad hebben. Daar tanken we diesel en krijgen we een ligplaats aan de andere kant van de ook hier aanwezige megajachten uit... jawel Engeland. Ondanks dat er Kingstown, George Town, Castle Town en Jersey achter op staat. De diverse bemanningen zijn druk in de weer met de waterspuit en de boenwas. Af en toe zie je een eigenaar stel over de steiger lopen met op 2 meter afstand iemand van de security. Ook wij gaan het zout van de boot spoelen en binnen gaat de lap erdoor. Daarna heerlijk hangen in het zwembad. Zoet water is voor de verandering best lekker. In de loop van de dag komt er weer wat bewolking. Tegen 18:00u weer vlagen, weer precies zoals voorspeld door de windguru. De kids liggen weer lekker in het zwembad. Achter ons komt een lichtgroene boot te liggen waarvan ik vermoed dat Eveline daar wel een tochtje op zou willen maken.


In deze haven hebben we weer WiFi en we krijgen weer wat nieuws mee van het front. Goed nieuws: In NL is deze week tot vrijdag mooi weer. Maar ook slecht nieuws: een gymleraar van de school van Olivia (en ex school van Lisanne en Robben) is samen met zijn vrouw eergisteren omgekomen bij een veerbootongeluk in Zanzibar.
Bizar.

Location:Dubrovnik

National Park Mljet & Dubrovnik

Vrijdagmorgen doen we rustig aan in Korčula. Douchen, winkelen, zwemmen, douchen, chillen, bootjes kijken, etc. Wat een leven....
We maken pas na de middag los en tuffen op de motor zo'n 20 mijl naar het zuiden. De bestemming vandaag is het eiland Mljet, een nationaal park. Homerus schreef er al over in de Odysee.


We ankeren in een baai ten zuiden van Polače. Achter leggen we een lijn om een rotspunt zodat de boot niet kan draaien. We zoeken verkoeling in het water en de kids doen de 'Huckleberry', een sprong aan een lijn vanaf de boeg van de boot. Als je de lijn op het juiste moment loslaat, kom je bij het achterschip in het water.


We maken er foto's en filmpjes van die we daarna met veel plezier terugkijken. Onder water zien we mooie kleurrijke vissen in de rotsspleten zitten. Die wachten zeker tot het wat kouder en donkerder is voordat ze eruit komen. Af en toe horen we meeuwen lawaai maken en zien we een school vissen zwemmen en enkele zelfs uit het water springen.
Rond 18:30u komt er een klein bootje met parkwachten langszij en blijkt dat we nog toegangskaartjes voor het park moeten kopen. Ze geven nog wat uitleg over het park en laten een engelstalige folder en de tickets achter.
Zondagmorgen sta ik om 4:45 op om een foto van de zondopgang in onze baai te maken.


Ik doe het ankerlicht uit en ga weer naar bed. Om 7:00u zwem ik een rondje om de boot en maak de landvasten los. Motor aan, ankerop en varen richting Dubrovnik. Eén voor één komt iedereen z'n bed uit. Onderweg komen we een nederlandse katamaran tegen met thuishaven Morra. Wat grappig, juist nu Olivia haar shirtje aan heeft van haar zeilschool de Morra. Er zijn hier trouwens veel minder nederlanders dan 7 jaar geleden. Wel veel engelsen met vooral héél erg grote mooie boten met bemanning enzo. Varend ontbijten we en rond 14:00u zijn we bij Dubrovnik. We gaan in het baaitje voor de oude stad voor anker en roeien in het bijbootje naar de wal. Prachtige muren, indrukwekkende stad. Er ligt een groot cruiseschip verderop en de gele bootjes varen af en aan om mensen te brengen en te halen. Het is de Costa Favolosa, het zusje van de welbekende Costa Concordia. Na wat rondgelopen te hebben ga ik op een terrasje zitten in de haven en wacht met een groot glas koud bier op de anderen, die nog een uitgebreide wandeling over de stadsmuur maken. Ik ken de wandeling van 7 jaar geleden, toen we hier ook waren. Vanwege mijn heup, de vele trappen en de hoge temperatuur leek me een terrasje voor mij de betere keuze.


Wat een drukte in de haven. Bootjes varen af en aan. Vooral de taxibootjes van de Costa ... Er gaan misschien wel 1500 gasten op zo'n schip. Als we terug naar de boot lopen vaart de Costa juist weg. Hij vaart vlak langs de kust en toetert, bij wijze van groet, een paar keer. Iedereen in de buurt maakt meteen een grapje dat hij nu hard op de rotsen loopt, net zoals de Costa Concordia. Gelukkig gaat het goed.


Hier op de foto zie je nog net de schoorsteen achter Dubrovnik.
We zetten koers naar Cavtat. Een plaatsje ten zuiden van Dubrovnik, waar Schliemann begin vorige eeuw gegraven heeft omdat hij dacht dat Troje hier heeft gelegen. Vroeger heette dit Epidaurum. We maken vast aan een mooring in de haven, zwemmen wat voor de afkoeling, zien een prachtige zonsondergang en eten omstreeks 20:00u een heerlijke pasta bereid door Lisanne en Olivia.

Location:Cavtat

Korčula

Lumbarda is overigens ook een heel erg oud plaatsje gesticht door de Grieken. De Romeinen noemden het plaatsje Eraclea.
Vanuit onze ankerplek was vanmorgen rond 5:00u een prachtige zonsopgang te zien. Ik was er speciaal vroeg voor opgestaan om het te fotograferen. Daarna heb ik het ankerlicht uitgedaan en ben ik weer in bed gekropen.


We lagen voor anker in het baaitje tussen de cijfers 49 en 50 op de kaart.
Toen iedereen wakker was zijn we op de motor naar de ACI haven in Korčula gevaren. Daar waren de eerste plekjes vrijgekomen en kregen we een mooi plekje van de havenmeester (590 Kuna). In deze haven hebben we zeven jaar geleden een reparatie gehad aan onze boot. Toen kwam er een hevige storm over. Zo'n erge storm als toen heb ik gelukkig nooit meer meegemaakt.
Na de boodschappen lunchen we met hamburgers.
Aan het begin van de middag doen we een siesta en daarna gaan we het gezellige stadje bezoeken.


Er zijn veel leuke marktkraampjes, terrasjes, straatmuziekanten, etc. Wel toeristisch, maar ook veel sfeer. 's Avonds gaan we naar de Moreška. Een Korčulaans ridderspel met dans en muziek. Daarna begint er een band te spelen vlak bij de jachthaven. Eerst dacht ik 'wat een herrie' maar al snel bleek het een erg goede band te zijn en hebben we ervan genoten.

Govert

Location:Korčula

De haven is vol

Vannacht was het nagenoeg windstil en daalde de temperatuur tot zo'n 25 graden. Zo koud hebben we het hier nog niet gehad. Het voelt heerlijk koel aan. Als de zon begint te schijnen loopt de temperatuur al snel weer op naar zo'n 35 graden (of meer). Dan is het op een zeilboot zonder airco prima uit te houden. Snel het water op dus.


We willen vandaag naar het plaatsje Korčula varen dat aan het andere einde van dit langerekte eiland ligt. Her plaatsje waarvan ze zeggen dat Marco Polo daar geboren is. Zeggen, want bewijs is er niet. De lokale Dalmatiers vertellen dat hij er wel gewoond heeft, maar dat hij nooit de zee op is geweest. Hij zou de verhalen van zeelieden die in het haventje afmeerden opgeschreven hebben als ware het zijn eigen ontdekkingareizen. Het klinkt ongeloofwaardig,maar past wel bij de Dalmatiers die lui genoemd worden. Zelf vinden ze zich niet lui, maar alleen wat trager. Dat moet ook wel want het is hier bijna altijd 's zomers 35 - 40 graden.


Het waait zo weinig vandaag dat we de motor bijzetten omdat we anders te laat in Korčula zijn en de haven wellicht al vol is. Helaas maakt het niet uit want als we er om 16:00u zijn is hij al vol en worden we weggestuurd. In het baaitje om de hoek hebben we verschillende ankerpogingen gedaan, maar het anker houdt niet. We besluiten door te varen naar Lumbarda, een haventje ten zuiden, maar ook daar is geen plek. De wind is weer flink aangewakkerd zo aan het eind van de middag (4 à 5 Bft). We vinden gelukkig nog een rustig baaitje waar we voor anker kunnen.


Maaike en Jonas zijn sportief en zwemmen een stuk of 15 rondjes om de boot en ik kijk toe en drink een lekker koud laatste biertje uit de koelkast. Het is inmiddels al 19:00u als we aan eten beginnen te denken. We hebben nog pasta, een paprika wat tomaten en kikkererwten. Anders dan we ons voorgesteld hadden vanmorgen, maar wel lekker!
We gaan morgenochtend wel naar Korčula.

Govert

Location:Korčula

Naar Korčula

Vanmorgen heb ik weer heerlijk gezwommen in ons baaitje.


Na het ontbijt in de kuip maken we ons los van de mooring en varen we de baai uit. De zee is kalmer dan gisteren en we varen ruime wind naar het oosten onder het eiland Vis door. Tussen de middag gaan we voor anker bij een klein eilandje ten zuid-oosten van Vis. We ankeren recht voor een grotingang. Als we zeker weten dat het anker houdt zwemmen we de grot in en zien een lichtstraal door een gat in de bovenkant van de grot in het water schijnen. Met de duikbril op zie ik een prachtige lichtbundel onder water en op de bodem liggen een paar visjes te zonnen of zo. Terug op de boot wil ik het zoute water van me afdouchen, maar dan blijkt de watertank leeg is. Het omschakelen naar de terrde watertank lukt niet. We zetten koers naar het eiland Korčula. Halverwege neemt de weer toe en we rollen het grootzeil in zodat we alleen op de genua varen. Ondanks dat we minder zeil hebben klokken we een maximum snelheid van 12,4 knopen!!
Rond half vijf varen we de haven van Vela Luka binnen. Vlak voor de kade roept de schipper van een andere zeilboot dat er nog drie wachtenden voor ons zijn. Hij is nummer twee en wacht blijkbaar al een uur om aan te kunnen leggen. Even later zien we waarom. Nummer 1, een groot donkerblauw jacht, doet nog wel 10 mislukte pogingen om aan te leggen. De wind staat langs de wal en dat is lastig achteruit inparkeren. Na een half uur proberen heeft nummer 1 een andere truuk bedacht. Hij legt langs de wal aan en verhaalt zijn schip vervolgens totdat hij op de juiste plek licht met zijn spiegel tegen de wal. De schipper van nr 2 lijkt beter te kunnen varen, maar vaart na twee pogingen weer weg. Hij zou er niet meer bij mogen van de havenmeester die op de wal staat. Nummer 3 komt ons even later melden dat de haven vol is. Volgens mij zijn er nog een paar plekken leeg en ik besluit nadat ook nr 3 weggevaren is zelf ook nog een poging te wagen. De havenmeester roept vanaf de wal dat we er niet meer bij kunnen en stuurt ons weg. Ik vaar er nog een keertje langs en bij een gaatje tussen twee boten zie ik de havemeester staan. Ik gebaar naar hem en hij roept dat we daar mogen liggen als we de boot ertussen weten te krijgen. Blijkbaar ging hij er van uit dat dat niet kon want met deze harde wind vab opzij is het wel erg lastig achterwaards inparkeren. Het is nog lastiger omdat de ankerlijn van de buren schuin voor ons plekje ligt. Ik instrueer de benanning en knal hem er in èèn keer tussen. Even laten zien hoe het moet;-). Ik heb slechts 1x gevloekt toen er niemand stond op de plek waar we de buurboot konden raken. Al met al een prachtige aktie (al zeg ik het zelf). Nummer drie komt nog een paar keer langsvaren en de schipper kijkt kwaad. Gelukkig niet naar mij maar naar de havenmeester. We tanken water en leggen de boot aan de walstroom om de accu's en iToys te laden.


Maaike kookt zelf een fantastische maaltijd om de kas wat te sparen. Dat eten van gisteravond was ook wel erg duur geweest en heeft met 940 Kn een gat in onze begroting geslagen (dank je wel Jan;-()



's Avonds kijken we voor de eerste keer een film op onze iPad (Bedtime stories). Ik ben best moe van al dat sturen en met zo'n film op ga maar snel mijn kooi in. Mijn rug is ondanks de zonnebrand en shirt toch nog behoorlijk verbrand. Dan naar op mijn buik proberen te slapen.


Morgen willen we naar het plaatsje Korcula.

Govert

Location:Vela Luka