Laatste zeildag

Vrijdagmorgen zwem ik bijna een uur tussen de vele visjes. Als ik om 08:00u weer terug op de boot ben, ligt iedereen nog te ronken.


We liggen hier in een prachtig baaitje en je ruikt de Aleppo dennebomen. Het enige vervelende is dat het er barst van de vliegen en wespen. Ik was in de Unesco werelderfgoedstad Trogir nog vergeten te melden dat er een stuk steen, ter grootte van een halve baksteen, uit een muur viel. Juist toen we eronder door een smal steegje liepen. De steen viel achter Lisanne en vlak voor mij op de grond. Een stukje steen dat er door de klap op de grond af sprong kwam tegen mijn been. Deed verder niet zeer, maar als het een metertje anders neergekomen was had ik waarschijnlijk wel hoodpijn gehad. Of Lisanne. We grappen dat ondanks de vele Unesco gelden, deze stad nog steeds aan het vervallen is ;-)
Omdat de wespen zich terplekje lijken te vermenigvuldigen gaan we na/tijdens het ontbijt al ankerop en tuffen we eennbaaitje verder bij Rogač. Daar zwemmen we weer lekker en doen nog de laatste Huckleberry's.


Rond 12:00u krijgen de jongens er genoeg van en gaan we zeilen naar Split. Het waait nauwelijks dus we doen er lekker lang over.


Als Robben helemaal ingepakt tegen de zon aan het roer staat pakt Jonas het waterpistooltje en brengt 'verkoeling'. Rond 15:30 lopen we de haven van Split binnen. We melden ons per marifoon op kanaal 17 en worden verwelkomd. In de hitte ruimen we de boot op en even later wordt deze uitgebreid geïnspecteerd. Tot en met de onderkant die door een duiker wordt bekeken. Ze maken hier wat mee blijkbaar. Zo vertelden ze dat er vorige week een boot na 2 dagen al terugkwam met een kapot toilet, een kapot grootzeil en het anker waren ze kwijt... Hoe krijg je het voor elkaar. Gelukkig was onze inspectie OK.


Ik vertelde ze van een tweetal kleine reparaties die ik zelf had uitgevoerd. Ik had de speling uit het stuurwiel gehaald en de koelwaterslang vastgezet. Verder hebben we een glas gebroken en een broodmes kwijtgeraakt. Voor het kapotte scepterpaalhoudertje overhandigde ik hen de 270 kuna die ik van de Kroatische buurman had gekregen. De taxi voor morgenochtend 08:00u gebeld. Nog even lekker douchen en daarna bezoeken we het oude stadscentrum van Split.


Dat is overigens ook een werelderfgoed op de Unesco lijst. We eten in een restaurant genaamd 'no stress' dat Maaike wel wat leek. We schrikken een beetje van de prijzen en vragen ons af of we nog wel genoeg kuna's hebben voor zo iets. De chef kok blijkt de beste van het jaar in Kroatie te zijn. De maaltijden waren 'design' en het ging schoon op. Maar wel superlekker. Mijn biefstukje met truffelsaus was in elk geval werkelijk subliem. Daarna struinen we langs de kade terug naar de boot. Robben en Lisanne blijven nog wat rondhangen in het centrum om hun laatste kuna's op te maken.

Location:Split

Trogir - Solta

Woensdagavond duurt het nog even voor we kunnen slapen. We tochten de boot zo goed mogelijk door, maar het blijft erg warm in de kooien. Ondertussen genieten we van het uitzicht op het fort aan de overkant.


Donderdagmorgen kopen we op de vismarkt een viertal vissen. Twee Dorades en nog twee andere lokale soorten, waarvan ik de naam niet meer weet. De visverkoopster zei dat ze erg lekker zouden zijn. Ze maakt ze meteen schoon en ontschubte ze met een speciaal raspje. Op de markt kopen we tomaten en andere groenten waarvan we vermoeden dat het lekker smaakt in een visschotel.
Nadat we getankt hebben varen we even later de haven uit. Met een matig windje kruisen we naar buiten en even later pakken we de vlaagjes mooi op en zeil ik, alsof het een wedstrijd is, overtuigend een 37 voeter voorbij om vervolgens voor ze langs af te vallen;-). Een beetje wedstrijd blijft leuk..
Even later komen we aan in één van de baaitjes van het eiland Zolta. In een rustig hoekje doen we zo'n 10 pogingen om ons anker in de zandgrond te krijgen, maar op één of andere wijze ligt het anker steeds op de kop of zijkant, zodat het niet houdt. We varen een inhammetje verder en ankeren daar wel in één keer goed.


Lijntje aan de wal door Olivia, met zwemschoentjes en na het zwemmen begin ik aan de visschotel.


Na het eten genieten we van de volle maan (en de afwas). De vakantie is bijna voorbij en iedereen is er een beetje stil van...

Location:Nečujaro

Primošten - Trogir

Het vullen van de inktvisjes duurt wel even. De vorige keer had ik drie inktvissen, nu 13 kleintjes en zo veel kleintjes kost véél meer tijd dan een paar grote. Zonder te willen overdrijven moet ik toegeven dat ze weer verrukkelijk smaken.


Robben en ik zijn echter de enige die flink ervan dooreten. De anderen houden het bij een klein hapje, ze voelen zich plots niet zo heel erg lekker. Wellicht heeft het te maken gehad met de kleine biologieles die ik gaf tijdens het klaarmaken...
We lopen nog een rondje over het marktpleintje, waar een bandje speelt. De meeste aandacht wordt opgeeist door een op de muziek swingende peuter. We gaan vroeg slapen. Woensdagmorgen varen we na het ontbijt en het gebruikelijke zwemmen naar Trogir.


Aanvankelijk viel de wind weer weg, maar in de loop van de middag pakte hij weer goed op en hebben we uiteindelijk het hele stuk zeilend afgelegd. Het oude stadje Trogir is een Unesco werelderfgoed. Prachtige steegjes, huizen, torens en een fort.


Het is er weer warm, erg warm. In een steegje zit een duidelijk doodmoeie duif te lurken aan wat water dat iemand voor hem heeft neergezet. 20 minuten later komen we er weer langs en ligt hij op z'n rug, dood. We eten een paar sorbets op een terrasje en koelen verder af in de lokale supermarkt.

Location:Trogir

Nationaal Park Krka

Zondagavond wordt het stadje Skradin nog verkend, maar het is tot nu toe het minst leuke plaatsje. Ook de ruïne van een oud fort boven op de helling stelt niet zo veel voor.


Maandag morgen kijken we hoe een megajacht vertrekt. Hij doet er best lang over want zijn beide ankers zitten in elkaar verstrikt. Op de steiger hoor ik de namen Abramovitch en de familie Ecclestone als mogelijke eigenaars. Dat zou wel eens kunnen kloppen, want die namen stonden in Dubrovnik ook al in de krant.


Daarna gaan we met het veerbootje naar het nationale park en wandelen in de hitte rond de zeer indrukwekkende Krka watervallen. De mooie fotomomenten volgen elkaar snel op. Er zijn hier overigens beduidend meer Nederlanders dan in het zuiden van Kroatië.


's Middags chillen op de boot, zwemmen aan het strandje en een massage. Het leven is hier goed, al worden we loom van de bijna 40 graden in de schaduw. Als je maar op z'n Dalmatisch rustig aan doet, valt het hier net uit te houden. En anders heb je veel ijskoude biertjes nodig om af te koelen.


Of een waterpistooltje;-)

Omdat hier zo ongeveer de 'vetste' masseuse van Kroatië is, én ze dinsdagmorgen om 08:00u nog een plekje heeft, besluiten we om toch nog een nachtje in Skradin te blijven. De volgende morgen, na de massage, voel ik me als herboren. Veel van mijn melkzuurbobbeltjes zijn weggemasseerd. Ze is werkelijk geweldig;-)
We vertrekken rond 10:00u en genieten van de canyon waar de Krka rivier door stroomt en het lekker warme weer. Plotseling zien we watervliegtuigjes opstijgen.


Een paar minuten later op een binnenmeertje zien we dat het er drie zijn en dat ze kunstig landen en meteen doorvliegen.
Vlakbij blijkt er een brand te zijn. We ruiken het ook. We zien de drie vliegtuigjes af en aan vliegen, water scheppen in het meertje en even verderop het boven verschillende brandhaarden lozen. Kunstig vliegwerk. Wanneer we de rivier af zijn en de Adriatische zee op varen neemt de wind toe en zeilen we heerlijk richting het zuiden. Terugkijkend zien we ook een steeds groter wordende rookpluim. De wind zal de boel wel weer aangewakkerd hebben. Arme brandweermannen... Het is hier ook overal zo gortdroog...
We zetten koers naar Primošten. Dat plaatsje was ons zo goed bevallen. Daar moeten we in afwachting van een mogelijke ligplaats aan een mooring wachten. Ondertussen zwemmen we en doen weer de Huckleberry. Eenmaal aan de kade doen de mannen boodschappen en we kopen natuurlijk weer inktvis en ham. Vanavond gaan we dus weer voor de 'stuffed squid' en wat pasta restjes.

Location:Primošten

Primošten - Skradin

Zaterdagavond wordt er door de lokale theatergroep uit Primošten op het marktplein een volksdans uitgevoerd. Terwijl we een ijsje eten zien we danseressen in lange witte gewaden in een kring dansen. Primošten was ooit een geisoleerd eiland, maar is nu verbonden met het vaste land met een dam en een buggetje. Primošten betekent dan ook dichterbij door een brug. Het eilandje werd al in de prehistorie bewoond. De Bosniers zijn er op de vlucht voor de Turken naar toe gevlucht. Vervolgens hebben de Venetianen er stadsmuren omheen gebouwd. Op dit moment zijn er voornamelijk restaurantjes. Veel bewoners zijn aan de andere kant van de brug gaan wonen en veel huisjes zijn tot appartement omgetoverd en zijn te huur voor vakantiegangers. Er zijn overigens veel Kroatiers die 's winters in Zagreb wonen en 's zomers naar de kust trekken om wat te verdienen aan het hier bloeiende toerisme. Dat toerisme doet het goed. Ruim 5% groei ten opzichte van vorig jaar. Kroatië heeft zelfs een minister van toerisme. Aan duurzaamheid doen ze hier echter nog niet zo veel. We hebben tot nu toe slechts 3 windmolens en nog geen 10 huizen met zonnepanelen gezien. Opmerkelijk met zo veel zon en wind. Het barst er verder van de airco's en het liefste laten de Kroatiers de ramen erbij open.
Terug naar ons plaatsje Primošten: Er zijn hier in dit dorpje uiterst stijle en erg gladde weggetjes en boven op de heuvel staat een kerk uit de 15e eeuw.


Het heeft een knus en piepklein haventje met een gastvrije, vriendelijke havenmeester. Ondanks de terrasjes zo dicht op de boot blijft het er 's nachts rustig en slapen we erg goed. Zondagmorgen heb ik lekker gedoucht en voor de verandering maar weer eens mijn kin gladgeschoren. Daarna drink ik een cava (espresso) op het terrasje achter de boot terwijl iedereen zo langzaam maar zeker zijn nest uit kruipt. Maaike en Jonas gaan zwemmen in het baaitje 50m verderop.
Van de olympische spelen krijgen we hier nagenoeg niets mee. Het nieuws beperkt zich tot het af en toe checken van teletekst pagina 101 (zilver voor de zwemdames). Net genoeg nieuws dus = ook heerlijk.
Als onze buurboot zondagmorgen wil vertrekken blijft zijn BBQ die op zijn hek zit bevestigd, achter een scepterpaaltje van ons hangen. De gietaluminium voet van ons scepterpaaltje breekt af. Gelukkig hebben we geen polyester schade. Ik bel ons noodnummer wat te doen en de zaak wordt telefonisch geschikt op 270 kuna. In NL had ik voor zoiets denk ik €100 gevraagd. Zo zie je dat ook qua bootonderdeel prijzen hier half zo duur zijn als bij ons.
We vertrekken en zeilen op de fok Sibenič binnen. Tussen de luid toeterende vrachtschepen door. Vervolgens links af de Krka rivier op richting Skradin. De haven in Skradin is minstens 3x zo groot als 7 jaar geleden. We leggen weer in de ACI marina aan en chillen, eten, lachen, gieren, ... etc.
Morgenochtend vroeg gaan we naar de watervallen van het Krka nationale park.
Oh ja, we hebben net doorgekregen dat Marianne Vos goud heeft gewonnen op de OS!!

Location:Skradin