Auckland Memorial & Skydive

Maandag middag gaan Oliva, Max en ik naar het Auckland Museum. Onderweg bij het museum rijden we langs de garage waar Max een afspraak maakt voor de keuring van zijn motor op de dinsdagmorgen, precies als Olivia zou springen... De skydive is al zo vaak niet doorgegaan en Max verwacht dat het nu wel weer niet door zal gaan. Maar als de sprong dinsdagmorgen wel doorgaat zullen Olivia en ik dan met z'n tweetjes naar het vliegveld moeten. Onderweg naar Auckland zegt Max dat hij eigenlijk helemaal geen zin om in zijn vakantie naar zijn werk te gaan.


Eenmaal in het museum aangekomen geeft hij ons een super rondleiding. We maken er ook een Maori show mee die afgesloten wordt met de Haka. Zeer indrukwekkend.
Daarna gaan we nog naar een paar surfwinkels (de beach club) omdat Olivia een broek wil kopen. Helaas vindt ze niet de juiste aanbieding. We eten met z'n drieën bij PitaPit in Silverdale, waar Max een vaste klant is. We sluiten de maaltijd af met een overheerlijk ijsje bij de buurman.
Dinsdagmorgen bel ik zoals afgesproken om 8:30u met skydiveauckand om te kijken of de sprong van Olivia om 10:00u doorgaat. Er bestaat op dat moment een kans van ca.50% dat de sprong doorgaat. Er hangt wel laaghangende bewolking, maar af en toe zijn er ook opklaringen en is de lucht blauw. Snel een boterham mee, de routebeschrijving in de iPad en daarna rijdt ik met Olivia naar het Auckland-West Airport. Als we er aangekomen is de lucht blauw en iedereen verwacht dat er snel besprongen kan worden.


Even later komen nog meer springers en samen krijgen we een instructie. Je kan hier hoger dan bij NZone, namelijk vanaf 9.000, 13.000 en maar liefst 16.5000 voet. Aanvankelijk zou Olivia voor de 13.000 voet sprong gaan, maar als ze eenmaal zo ver in de voorbereiding is, besluit ze dat ze de hoogste sprong van 16.500 ft. wil maken. Een hoogte waarbij je zelfs een zuurstofmasker nodig hebt. Na de instructie is de lucht boven ons echter weer bewolkt en moeten we nog lang wachten op de juiste condities.
Kwart voor twaalf is er plotseling groen licht en even later wordt Olivia in een stoere blauwe overal gehesen. Het harnas aan en off she goes.
Ik wacht beneden en het begint steeds harder te waaien. Ik raak in gesprek met een crew van Singapore Airlines die hier twee dagen zijn. Als ik ze vertel dat ik het al eens eerder heb gedaan, vragen ze wat het moeilijkste is van zo'n sprong. Dat is het moment vlak voor de sprong, maar vertel ze ook dat het eigenlijk veel moeilijker is als je eigen dochter springt...











Even later zien we de parachutes naar beneden zweven. Ze landen vanwege de harde wind verder op het vliegveld en komen met een busje terug. Olivia stapt als eerste uit met een 'big smile' op haar gezicht. Wat een stoere meid! Ik vertel haar even later dat ze met haar sprong alle manlijke gezinsleden overtroefd heeft. Ze heeft als enige 'alleen' een tandemsprong gedaan en geen van ons is zo hoog geweest.
Onderweg naar huis stoppen we in Helensville om een PitaPit te scoren. Daarna doen we wat boodschappen voor de bbq 's avonds en eenmaal thuis bekijken we de foto's en de film die we van de sprong hebben laten maken. Het is prachtig. 's Avonds gaan Max en ik naar een voorstelling van een medium/psychic die bekend is van de TV in de Country Club. Olivia en Sarah kijken naar de film 'the internship'.


- wordt vervolgd...