Primošten - Skradin

Zaterdagavond wordt er door de lokale theatergroep uit Primošten op het marktplein een volksdans uitgevoerd. Terwijl we een ijsje eten zien we danseressen in lange witte gewaden in een kring dansen. Primošten was ooit een geisoleerd eiland, maar is nu verbonden met het vaste land met een dam en een buggetje. Primošten betekent dan ook dichterbij door een brug. Het eilandje werd al in de prehistorie bewoond. De Bosniers zijn er op de vlucht voor de Turken naar toe gevlucht. Vervolgens hebben de Venetianen er stadsmuren omheen gebouwd. Op dit moment zijn er voornamelijk restaurantjes. Veel bewoners zijn aan de andere kant van de brug gaan wonen en veel huisjes zijn tot appartement omgetoverd en zijn te huur voor vakantiegangers. Er zijn overigens veel Kroatiers die 's winters in Zagreb wonen en 's zomers naar de kust trekken om wat te verdienen aan het hier bloeiende toerisme. Dat toerisme doet het goed. Ruim 5% groei ten opzichte van vorig jaar. Kroatië heeft zelfs een minister van toerisme. Aan duurzaamheid doen ze hier echter nog niet zo veel. We hebben tot nu toe slechts 3 windmolens en nog geen 10 huizen met zonnepanelen gezien. Opmerkelijk met zo veel zon en wind. Het barst er verder van de airco's en het liefste laten de Kroatiers de ramen erbij open.
Terug naar ons plaatsje Primošten: Er zijn hier in dit dorpje uiterst stijle en erg gladde weggetjes en boven op de heuvel staat een kerk uit de 15e eeuw.


Het heeft een knus en piepklein haventje met een gastvrije, vriendelijke havenmeester. Ondanks de terrasjes zo dicht op de boot blijft het er 's nachts rustig en slapen we erg goed. Zondagmorgen heb ik lekker gedoucht en voor de verandering maar weer eens mijn kin gladgeschoren. Daarna drink ik een cava (espresso) op het terrasje achter de boot terwijl iedereen zo langzaam maar zeker zijn nest uit kruipt. Maaike en Jonas gaan zwemmen in het baaitje 50m verderop.
Van de olympische spelen krijgen we hier nagenoeg niets mee. Het nieuws beperkt zich tot het af en toe checken van teletekst pagina 101 (zilver voor de zwemdames). Net genoeg nieuws dus = ook heerlijk.
Als onze buurboot zondagmorgen wil vertrekken blijft zijn BBQ die op zijn hek zit bevestigd, achter een scepterpaaltje van ons hangen. De gietaluminium voet van ons scepterpaaltje breekt af. Gelukkig hebben we geen polyester schade. Ik bel ons noodnummer wat te doen en de zaak wordt telefonisch geschikt op 270 kuna. In NL had ik voor zoiets denk ik €100 gevraagd. Zo zie je dat ook qua bootonderdeel prijzen hier half zo duur zijn als bij ons.
We vertrekken en zeilen op de fok Sibenič binnen. Tussen de luid toeterende vrachtschepen door. Vervolgens links af de Krka rivier op richting Skradin. De haven in Skradin is minstens 3x zo groot als 7 jaar geleden. We leggen weer in de ACI marina aan en chillen, eten, lachen, gieren, ... etc.
Morgenochtend vroeg gaan we naar de watervallen van het Krka nationale park.
Oh ja, we hebben net doorgekregen dat Marianne Vos goud heeft gewonnen op de OS!!

Location:Skradin