Tijd voor een terugblik. Wat vinden we eigenlijk van Kroatië?
In Kroatië:
Is het 's zomers altijd lekker weer.
Heb je niet veel kleding nodig.
Is de laatste 7 jaar niet veel veranderd.
Maken de bewoners al honderden jaren muurtjes van stenen om op hellingen het beetje vocht vast te houden.
Zijn ontstellend veel ruïnes en oude forten.
Is het 's ochtends om 7:00u al warm.
Wordt overal veel gerookt.
Hakt de crisis er met name in het binnenland goed in, maar doet het toerisme sector het goed.
Is 90% van alle grote jachten Engels.
Zijn de Dalmatiers errug langzaam met alles.
Zijn de Nederlanders voornamelijk in het noorden en nauwelijks in het zuiden op vakantie.
Kan je een kilo bananen kopen voor 1 euro.
Is het leven half zo duur als in NL.
Hebben ze heerlijke ijsjes en espresso.
Zijn de baaitjes schoner dan in Griekenland.
Is het zeewater warm en erg zout.
Hebben we geen kwallen gezien, maar ook geen dolfijnen.
Doen ze nog veel te weinig aan duurzaamheid.
Hebben ze de meeste zon uren van Europa.
Kan je heerlijk zeilen.
Hebben we een super vakantie gehad.
Kroatië is dus niet 'cool' maar 'hot'.
De taxichauffeur is om 7:55u mooi op tijd en om 8:30 staan we in de vertrekhal. Daar krijgen we te maken met de wet van Murphy ofwel de uiterst trage checkin door een Dalmatische dame. Ze doet er minstens 4x langer over dan de rijen om ons heen. Gelukkig zien we dat ons toestel vertraagd is van tot 9:45u. Om 9:20u zijn we eindelijk ingecheckt als laatste in het toestel. Dat betekent dat we allemaal ergens anders zitten verspreid over het vliegtuig. Snel met voorrang de handbagage scan en controle poortje door. Ik moet er twee keer door omdat ik de iPad nog uit mijn tas moet halen. Na een Dalmatisch trage paspoortcontrole zien we Robben en Jonas al voor de gate staan. Terwijl de final call is wachten we nog even op Olivia en Lisanne die nog naar het toilet moesten. Gate door, bus in, vliegtuig in en een paar minuten later om 9:50 vertrekken we. De airco in deze Boeing 737-700 van Transavia doet het gelukkig goed.
Een kleine 2 uur later landen we op Zestienhoven.
Ik zit naast een meisje dat zich bij de landing enorm druk maakt. Ze blijft naar buiten kijken en begint onrustig te ademen. Ze doet geen pogingen te ontspannen en wind zichzelf steeds verder op. We staan nog niet stil of ze heeft al iemand aan de telefoon. Daarna wil ze er zo ongeveer als eerste uit.
Onze bagage komt zo ongeveer als eerste op de band en via een tochtje met de bus zitten we even later in de trein. Kwart over twee worden we op station Arnhem opgewacht door Carla en de ouders van Lisanne.
We drinken thuis wat op het terras. Bewonderen het lekkere Nederlandse weer en als we de auto willen starten om de hond uit het asiel te halen, blijkt de accu helemaal plat te zijn. Aanduwen lukt niet, we rijden zelfs de helling van de afgesloten Utrechtseweg naar beneden, maar de motor springt niet aan.
Maaike belt de wegenwacht, ze zijn er hopelijk binnen het uur. Robben en Jonas lopen weer naar huis en ik blijf samen met Maaike wachten op de WW. Inmiddels is het 17:00u geweest en kunnen we de hond vandaag niet meer maar pas maandag ophalen. Heerlijk om weer in m'n eigen bedje te slapen.
Dorian is kampioen!!!
Location:Back home
Geen opmerkingen:
Een reactie posten