Rotorua -Waitomo - Auckland

Donderdagmorgen gaan we als eerste naar het Maoridorpje in Rotorua met de enorm lange naam. Het is niet eens de langste plaatsnaam want er ligt hier ergens een ander Maoridorpje waarvan de plaatsnaam uit maarliefst 92 letters bestaat. Dit heb ik al eens eerder uitgezocht (zie een eerder blogbijdrage).


We lopen er zonder gids rond want we hebben een goede beschrijving van wat er te zien is (in het Nederlands!). We zien er een spuitende geijser en eten er heerlijke in een stoomhokje gegaarde maiskolven. Midden voor het dorpshuis staan twee mannen met oranje hesjes rond een gat in de straat van ca. 1x1m. Er is juist een nieuw gat in de aardbodem gevallen. Een uurtje later is het gat afgezet met hekken. De bewoners hier verhuizen zelf voortdurend want de aardkorst is hier zo dun dat er regelmatig ook gaten onder de huizen ontstaan. De doden worden hier in tombes bovengronds begraven en op het kerkhof zien we af en toe stoom uit de kieren in de tombes komen. Olivia vindt dit 'creepy'. We krijgen uitleg over hoe ze jurkjes en schorten maken van de flaxbladeren. Daarna is er een voorstelling waarin het beroemde liefdesliedje gespeeld wordt en de Haka zeer indrukwekkend wordt gedaan.


Tussen de middag rijden we naar Waitomo, waar we met de rondleiding van 13:30 meekunnen in de grot. We zien er stalagtieten, stalagmieten en heel erg veel 'glowworms'. Onder in de grot gaan we in een bootje en varen we de grot uit. Ondertussen zien we boven ons een sterrenhemel van glowworms. Iedereen is er stil van.


We nemen daarna nog een kijkje in het blackwater raften. Je gaat dan in een wetsuit in de grotten en spleten (Zie mijn eerdere blogs). Het is er koud en nat en de gedachte dat je er tussen de palingen doormoet is voor Olivia doorslaggevend. Ze wil het niet doen. Ze heeft deze vakantie al voldoende adventures gedaan.
Zodoende rijden we rond 16:00u weg richting Auckland. We stoppen bij de PitaPit in Silverdale voor het avondeten. Olivia koopt er nog wat snuisterijen in de winkel ernaast en als we daarmee klaar zijn is net de ijssalon gesloten. We hadden er nog zo'n heerlijk chocoladeijsje willen eten.. Maar helaas ze zijn net gesloten.
Even later rijden we de oprit bij Max en Sarah naar boven en zit onze tweedaagse trip er al weer op. Sarah komt rond half tien thuis en we kijken nog wat highlights van Monty Python op TV.
Vrijdagmorgen regent het en waait het. Een goed moment om de koffers te pakken, wat extra huiswerk te maken en na te denken over welke kleren we gaan dragen, want het is niet alleen koud straks in Nederland. In Seoul, waar we een lange tussenstop hebben, vriest het zelfs. Het zal wel even wennen zijn, brrr..


Rond 11:00 is het slechte weer hier weer voorbij en de rest van de dag hebben we een blauwe lucht en volop zon. We nemen vast afscheid van het mooie huis waar Max, Sarah en Anna wonen, waar we van hun gastvrijheid mochten genieten deze vakantie. Ondertussen kijk ik alweer uit naar alles waarmee ik maandag mee te maken krijg.


Begin van de middag is het laag tij en gaan we naar de baai waar de grote steen ligt met onze initialen erin. Olivia heeft een krabbertje mee om haar initialen er aan toe te voegen.


We krassen ook Robbens initialen weer wat verder uit, want die zijn wat verweerd. De initialen van Jonas en van mij waren nog duidelijk zichtbaar. Ook die van Max, Sarah en Anna. Die van Floris zouden er ook op moeten staan, maar kon ik niet meer vinden. Wel waren er meer mensen langsgeweest want er stonden dit keer wat onbekende namen bij. We lopen wat langs de waterlijn en zoeken er krabbetjes en mooie schelpen. Daarna lopen we door de haven omdat je daar regelmatig stingrays zou kunnen zien. We zien er echter geen. We eten een verrukkelijk en zeer groot ijsje in de jachthaven. Daarna nog even naar het strand van Army Bay, waar ik voor het laatst deze vakantie in de oceaan duik. Het water is heerlijk. Ik geniet nog even van de zon, maar durf me er niet langer dan 10 minuten aan bloot te stellen zonder sunblock.
Om 16:00u wordt Anna door Max opgehaald van haar roeikamp en om 18:00u halen we de ouders van Sarah op. Ze hebben ons uitgenodigd voor een etentje. Onderweg naar het restaurant Casablanca in Orewa halen we Chris, een vriendje van Anna, op die ook mee-eet. Als we thuis komen spelen we nog een kaartspelletje met de ouders van Sarah en nemen we daarna afscheid. Onze vakantie in NZ zit er nu echt op.
We gaan vroeg naar bed want zaterdagmorgen staan we al om 6:00 op om naar het vliegveld te gaan.

- wordt vervolgd...

Location:Auckland

Hobbiton - Rotorua

De show van het medium Debb Webber op dinsdagavond was een grote tegenvaller. Het was voor het eerst dat ik zoiets meemaakte. Ik had gehoopt op iets onverklaarbaars, iets bijzonders, maar helaas. Het was in de Countryclub bloedheet en het publiek bestond voornamelijk uit vrouwen van middelbare leeftijd. Het ging al fout bij de eerste vrouw die ze uit het publiek pikte. Geen van de antwoorden waren raak. Pas bij de vierde die ze uit het publiek pikte kwamen een paar goede antwoorden. Deze vierde dame reageerde dan ook wel erg heftig met haar hoord als een antwoord goed of noet goed was. Debb vertelde steeds dat ze berichten doorkreeg van iemand die overleden was. Ze ging vervolgen in vraag en antwoord vissen wie het zou kunnen zijn. Een overleden vader, moeder, opa, oma...Ze zag dan bijvoorbeeld dat er problemen waren met lopen, artrose, knieën, en haar 'slachtoffers' zochten er wel iemand bij in de familie waarbij de kenmerken pasten. En als ze dat dan zeiden, borduurde Debb daar weer op door. Halverwege kreeg ik zin in een koud biertje en toen ik Max aanbood er eentje voor hem te halen in de bar naast deze bijeenkomst, bleek Max er ook niet veel aan te vinden en besloten we in de pauze omstreeks 9:00pm weer te vertrekken en er thuis maar eentje te nemen. We waren niet de enige die in de pauze gingen. Later vertelde Sarah, dat je er ook echt in moet geloven wil je er wat in zien. Tsja... Waarschijnlijk waren na de pauze er alleen nog mensen over die er echt in geloofde, dus je mag aannemen dat de show na de pauze een stuk beter ging....Zo lust ik er nog wel een!
Woensdagmorgen besluit Max om toch maar niet met ons mee te gaan op onze tweedaagse trip over het Noordereiland. Zodoende vertrek ik 's ochtends samen met Olivia in de auto van Max. Weer even wennen dat links rijden, maar dinsdag met de SkyDive ging het ook goed. Alles went, zelfs links rijden. We pinnen nog even geld en rijden meteen door naar Hobbiton. Het plaatsje waar de Hobbits wonen ligt even voorbij Matamata.


Olivia wilde dit heel graag zien en ze vond het er dan ook fantastisch. We kunnen er om 13:00u met een tour mee en lunchen er in afwachting van de bus lekker in het zonnetje met de boterhammen die we mee hebben genomen. Het is flink warm geworden, zo'n 24 graden. De bus leidt ons over Alexanders Farm, een schapenboerderij van zo'n 50 hectare naar Hobbiton. Hobbits hebben we overigens niet gezien ;). Met de komst van Peter Jackson, de regisseur van the Lord of the Rings en the Hobbit, is het heuvelachtige stukje weiland op de boerderij veranderd in een topattractie. Er rijden bussen af en aan en het is er een drukte van jewelste. Even later lopen we door de poort en komen zien we de eerste Hobbithuisjes. Zo schattig. Ze zijn er in verschillende groottes gemaakt om spelers van de film soms groot te laten lijken, soms klein. Er zijn zeer veel huisjes gebouwd voor de films. We kunnen er bij eentje naar binnen.


Boven op de heuvel staat boven het huisje van Bilbo Balings een grote eikenboom met zo'n 200.000 blaadjes. Deze boom is geen echte boom, maar nep. Hij is van staaldraad en latex en de blaadjes zijn stuk voor stuk opgehangen. Toen ze eenmaal hingen en de filmset terug zou komen voor de opnames bleek dat de blaadjes in de tussentijd verkleurd waren door de zon. Ze zijn toen stuk voor stuk overgeverfd in de juiste kleur.


Op de grote feestweide staat de gigantische feestboom (wel echt). De weide zelf was oorspronkelijk een paar meter lager en was een groot moeras dat ze voor de film hebben gedempt en opgehoogd. We lopen er zo'n anderhalf uur rond en sluiten af met een biertje in het Hobbitcafé 'the Green Dragon'.


Daarna worden we door de bus over de schapenboerderij naar de ingang van het park vervoerd. Wat was dat grappig om zo over de filmset te kunnen lopen. Omdat ik in de haast vanmorgen slechts één T-shirt in m'n tas had gestopt, hebben we een goede reden om in het winkeltje een Hobbitshirt te kopen.
Rond 15:30u rijden we naar Rotorua, waar we even stilstaan bij de Zorb. Olivia vindt dit wat tegenvallen en wil snel verder.


Even later lopen we tussen de mudpools en de stoomwolken in het park in het centrum van Rotorua. De zwavellucht hangt hier overal. We lopen nog een rondje bij het museum dat gekenmerkt wordt door de vakwerk muren en torentjes.


Daarna zoeken we rond 17:00u een hotel en even later lopen we door de hoofdstraat naar de Pig & Whistle, een pub waar je lekker kan eten en waar ze het heerlijke Ierse bier Kilkenny tappen. Olivia bestelt een grote fish & chips en ik een 'leg of lamb'. We besluiten na deze vakantie maar weer wat aan de lijn te gaan doen...
Terug in ons hotel zwemmen we heerlijk in het warme zwembad. Ik probeer er ook nog de zwavelachtige hotpools uit. Daarna gaan we naar onze kamer en kijken we naar de film 'the kings speech'. Halverwege val ik echter al in slaap en wordt die nacht nog verschillende keren door Olivia gewekt omdat ik zou snurken. Raar hoor, want ik hoorde er zelf helemaal niets van. We hebben de laatste paar dagen allebei last van een verstopte neus, worden we verkouden? Of beginnen we last te krijgen van allergie? Donderdagmorgen wordt ik wakker van Olivia die 'zwaar ademt'. Ik besluit er maar uit te gaan en te douchen, scheren en met een kopje thee aan m'n blog verder te schrijven. Ik laat Olivia maar lekker uitslapen, ze is de afgelopen nacht ook zo vaak wakker geweest... Om 9:15u besluit ik voorzichtig de gordijnen open te trekken en wordt ze langzaam wakker.


- wordt vervolgd...

Auckland Memorial & Skydive

Maandag middag gaan Oliva, Max en ik naar het Auckland Museum. Onderweg bij het museum rijden we langs de garage waar Max een afspraak maakt voor de keuring van zijn motor op de dinsdagmorgen, precies als Olivia zou springen... De skydive is al zo vaak niet doorgegaan en Max verwacht dat het nu wel weer niet door zal gaan. Maar als de sprong dinsdagmorgen wel doorgaat zullen Olivia en ik dan met z'n tweetjes naar het vliegveld moeten. Onderweg naar Auckland zegt Max dat hij eigenlijk helemaal geen zin om in zijn vakantie naar zijn werk te gaan.


Eenmaal in het museum aangekomen geeft hij ons een super rondleiding. We maken er ook een Maori show mee die afgesloten wordt met de Haka. Zeer indrukwekkend.
Daarna gaan we nog naar een paar surfwinkels (de beach club) omdat Olivia een broek wil kopen. Helaas vindt ze niet de juiste aanbieding. We eten met z'n drieën bij PitaPit in Silverdale, waar Max een vaste klant is. We sluiten de maaltijd af met een overheerlijk ijsje bij de buurman.
Dinsdagmorgen bel ik zoals afgesproken om 8:30u met skydiveauckand om te kijken of de sprong van Olivia om 10:00u doorgaat. Er bestaat op dat moment een kans van ca.50% dat de sprong doorgaat. Er hangt wel laaghangende bewolking, maar af en toe zijn er ook opklaringen en is de lucht blauw. Snel een boterham mee, de routebeschrijving in de iPad en daarna rijdt ik met Olivia naar het Auckland-West Airport. Als we er aangekomen is de lucht blauw en iedereen verwacht dat er snel besprongen kan worden.


Even later komen nog meer springers en samen krijgen we een instructie. Je kan hier hoger dan bij NZone, namelijk vanaf 9.000, 13.000 en maar liefst 16.5000 voet. Aanvankelijk zou Olivia voor de 13.000 voet sprong gaan, maar als ze eenmaal zo ver in de voorbereiding is, besluit ze dat ze de hoogste sprong van 16.500 ft. wil maken. Een hoogte waarbij je zelfs een zuurstofmasker nodig hebt. Na de instructie is de lucht boven ons echter weer bewolkt en moeten we nog lang wachten op de juiste condities.
Kwart voor twaalf is er plotseling groen licht en even later wordt Olivia in een stoere blauwe overal gehesen. Het harnas aan en off she goes.
Ik wacht beneden en het begint steeds harder te waaien. Ik raak in gesprek met een crew van Singapore Airlines die hier twee dagen zijn. Als ik ze vertel dat ik het al eens eerder heb gedaan, vragen ze wat het moeilijkste is van zo'n sprong. Dat is het moment vlak voor de sprong, maar vertel ze ook dat het eigenlijk veel moeilijker is als je eigen dochter springt...











Even later zien we de parachutes naar beneden zweven. Ze landen vanwege de harde wind verder op het vliegveld en komen met een busje terug. Olivia stapt als eerste uit met een 'big smile' op haar gezicht. Wat een stoere meid! Ik vertel haar even later dat ze met haar sprong alle manlijke gezinsleden overtroefd heeft. Ze heeft als enige 'alleen' een tandemsprong gedaan en geen van ons is zo hoog geweest.
Onderweg naar huis stoppen we in Helensville om een PitaPit te scoren. Daarna doen we wat boodschappen voor de bbq 's avonds en eenmaal thuis bekijken we de foto's en de film die we van de sprong hebben laten maken. Het is prachtig. 's Avonds gaan Max en ik naar een voorstelling van een medium/psychic die bekend is van de TV in de Country Club. Olivia en Sarah kijken naar de film 'the internship'.


- wordt vervolgd...

Back in Auckland

Zaterdagmorgen slapen we uit. De aardbeving die we vrijdag op het vliegveld voelden was een redelijk zware en ik zoek het kaartje er nog even bij op: christchurchquakemap.co.nz


Zoals je ziet zijn heer zeer veel aardbevingen. Overigens loopt er een breuklijn dwars door Milford Sounds. De kans op een 'major quake' daar is erg hoog. Anna wordt tussen de middag opgehaald door een vriendje. Het is haar eerste serieuze 'date' waarbij de jongen zich netjes voor komt stellen. Max, Sarah, Olivia en ik gaan naar the mall in Orewa. We kopen er een tas voor Olivia, een mooi shirt en zonnebril voor mij (+2!) en we doen de boodschappen voor de barbecue 's avonds. We drinken er nog een lekkere verse fruitdrank bij Tank. Er staan daar wel 10 medewerkers in serieproductie de vruchten te persen en de drankjes te mixen terwijl je wacht. Anna komt aan het eind van de middag thuis en wordt ze bevraagd hoe het was. Daarna heeft ze een verjaardagsfeestje bij een vriendin. Ze eet dan ook niet mee.


We bewonderen twee flesjes lemon, lime & bitter die bevroren uit de vriezer komen. Ze borrelen als een vulkaan als ze eenmaal op kamertemperatuur komen. We leggen een aantal 'green lipped' mosselen zo rechtstreeks op de barbecue en Sarah en ik eten ze op zonder sausjes.


Ze smaken heerlijk. Veel groter dan onze mosselen. Daarna vlees en een salade. Daar hebben we de hele trip op het zuidereiland naar verlangd.
's Avonds kijken we met Olivia naar de film 'Grown Ups 2' via de appleTV.
Zondagmorgen heb ik een facetime verbinding met onze Rotaryclub die, zaterdagavond de nieuwjaarsreceptie hebben. Ik ben daar live via een groot scherm te zien en via een geluidsinstallatie te horen om mijn opvolger, de in-inkomend voorzitter aan te kondigen. Als ik WP aangekondigd heb kan ik nog zijn speech live meehoren en daarna nemen we weer afscheid. Grappig dat dit zo maar kan vanaf de ander kant van de wereld.
Olivia is zondags weer opgegeven voor een mogelijke SkyDive, maar zijn weer alle vluchten afgelast vanwege de bewolking. Na de windguru en onze agenda's nog eens bekeken te hebben maken we een nieuwe reservering voor dinsdagmorgen 10:00am.
We schrappen de glijbanen van Waiwera uit ons programma omdat het Anna's laatste dag is voor haar roeikamp en kijken 's middags de film 'Forty'. Het is niet echt een meisjesfilm, maar wel leuk.
's Avonds weer een lekkere BBQ met oa mosselen. Daarna spelen we nog een potje monopolie. Wanneer we naar Rotorua en Waitomo is nog steeds niet helemaal duidelijk. We waren van plan het donderdag en vrijdag te doen, maar het ziet ernaar uit dat Sarah geen vrij kan krijgen op de donderdag.
Maandagmorgen vroeg wordt Anna door Max naar haar roeikamp gebracht.


Daarna help ik Max met zijn motor. We wikkelen een nieuwe band om de pijp van de uitlaat. Daardoor blijft de uitlaat langer heet en zou je (nog) neer vermogen hebben. De titanium band kleurt wordt nat gewikkeld en krimpt er omheen als de motor aanstaat en de pijp heet wordt. Het stoomt enorm en kleurt daarna goudkleurig en achteraf vindt Max dat toch niet helemaal passen.
Om 11u heeft Max nog een afspraak en daarna gaan Olivia, Max en ik naar het centrum van Auckland.

- wordt vervolgd...