Even later gaan Sarah, Anna, Olivia en ik naar het Shakespear park. Onderweg er naar toe lopen we over Okoromai beach. Het is er hartstikke druk met grote Aziatisch uitziende families die zo'n beetje allemaal aan het barbecuen zijn. Het park is op het laatste puntje van het schiereiland en geheel afgesloten door een groot hek dat de knaagdieren (zoals ratten) er buiten moet houden. Een paar jaar geleden kon je er nog gewoon naar binnen lopen, nu moet je door een voetgangerssluis en daarna moet je je voeten borstelen en ontsmetten met een spray.
Als eerste gaan we naar de vijver om de palingen te zien. De vorige keer krioelde de palingen over elkaar, nu hebben we er helaas geen enkele gezien. De eendjes en een paar Pukiko's hebben onze boterhammen die we voor de palingen hadden meegenomen, opgegeten.
We lopen door het semi tropisch regenwoud en zien prachtige oude bomen. Omdat het er druk is zien we niet veel vogels. Pas als we bijna weer uit het bos zijn zien we een paar inheemse duiven. Ze zijn ruim 2x zo groot als de exemplaren bij ons op de dam en hebben een geelgroene buik. Daarna lopen we de heuvel op naar het hoogste punt, waar een uitkijktoren staat. Als we de helling weer afdalen naar Peacock beach begint het opeens gigantisch hard te regenen. Drijfnat komen we in de baai aan en even later pikt Max ons op met de auto. Eenmaal thuisgekomen schijnt de zon weer en drogen de spullen gelukkig snel. 'S Avonds eten we Hanoi rollen van rijstpapier dat je eerst moet weken. Het zonder kreuken of scheuren van de rollen is een kunst die ik pas na 3x een beetje door heb. Het toetje is een grote vruchtensorbet. Ook heerlijk!
Ik check nog even de weersvooruitzichten, maar die zien er niet goed uit. Sterker nog het lijkt erop alsof we de hele week storm en regen gaan krijgen...
We gaan vroeg naar bed en staan op 2 januari al om 5u op. Snel een boterham en een kopje thee en 'off we go' in de auto naar het vliegveld. We vertrekken uit het zonnige Auckland rond 8u en landen ca. 9:30u op het bewolkte vliegveld van Christchurch. We worden door het autoverhuurbedrijf opgepikt en even later zitten we in onze huurauto van RentaDent (huur een deuk). Een gloednieuwe SsangYong Korando met amper 6000km op de teller.
We parkeren in het centrum van Christchurch waar sinds de grote aardbeving 3 jaar geleden nog maar weinig is hersteld. Het lijkt wel een spookstad. Veel gebouwen zijn verlaten en afgezet met hekken of gestapelde containers. Het eens zo drukke centrum is verlaten. De toren van de Cathedral is ingestort en de kerk ziet er zwaar gehavend uit. Er voor is een viewpoint gemaakt waar enkele locals met elkaar verhalen uitwisselen.
De vrouw is nu pas voor het eerst terug na de ramp. In september 2010 was een eerste beving die al veel schade aanbracht. Ze hadden juist een grote metalen stellage gebouwd om de muur van de Cathedral te stutten toen in februari 2011 de tweede, fatale aardbeving kwam. De toren is toen ingestort en de grote stalen balken werden verbogen.
Er omheen zijn ook zeer veel gebouwen ingestort of zijn verlaten in afwachting van de sloop. Ik heb hiervan als een echte ramptoerist veel foto's gemaakt, maar die zitten op mijn camera en, bij gebrek aan een computer, kan ik ze nu niet op mijn blog krijgen.
De herstelwerkzaamheden liggen compleet stil. Het lijkt wel alsof de aardbeving 3 maanden geleden is geweest. Het herstel kost veel meer tijd en geld dan het land Nieuw Zeeland op kan brengen. Bovendien ligt het op een breuklijn, zodat het zo weer kan gebeuren...We zijn er stil van. Er is in het centrum maar één winkeltje open, een sushi-bar. We besluiten de lokale middenstand maar te steunen en eten er een heerlijke sushi.
Even later rijden we door de havenstad Lyttelton, waar ook nog steeds veel schade van de aardbeving is te zien. We rijden door naar Akaroa en checken in in de Village Inn, waar we een prachtig appartement hebben weten te boeken.
Het hotel ligt vlak tegenover de steiger waar de boot aanlegt voor het zwemmen met de dolfijnen. Het weer is bewolkt maar af en toe is het ook zonnig. De wind is behoorlijk aangewakkerd maar het valt nog mee. In elk geval hebben ze onze trip niet afgelast. Max gaat niet mee omdat hij bang is voor zeeziekte. De temperatuur is prima, zo'n 23 graden. Het water in de oceaan daarentegen is slechts 12 graden.
We hijsen ons in wetsuits en krijgen uitleg over de Hector dolfijnen. Er zijn er hier in de baaimonding ruim 1200 en in totaal zijn er nog maar 7000 over. Het is een kleine dolfijn van ca. 1,2 meter. De baby's zijn zo groot als een rugby bal. Ze komen hier om jongen te krijgen. Er sterven er echter meer dan de kunnen jongen. De verwachting is dat ze over zo'n 25 jaar uitgestorven zullen zijn. Waneer onze bootje, een catamaran met dubbele jetaandrijving, naar buiten vaart de Pacific Ocean op zijn er knalharde windvlagen en is de zee ruw. Het duurt even voordat we de eerste dolfijnen zien. Er zijn ook baby's bij, maar het is moeilijk ze te fotograferen omdat ze behoorlijk schuw zijn. We zien ook diverse zeehonden, kleine pinguïns en een albatros. Het lukt echter niet om een groep dolfijnen te vinden zonder jongen en er wordt na 2 uur varen besloten dat we niet meer het water ingaan. Ondanks dat hebben we er veel gezien en was het een fantastische trip. Op de terugweg stuitert de boot als een dolle op de golven en wind. Anna en Olivia staan voorop en genieten van de spray. Zie: hier klikken voor het filmpje
Eenmaal thuis in ons appartement koken de meisjes spaghetti en nadat we wat TV hebben gekeken gaan we vroeg naar bed. 's Nachts wordt ik regelmatig wakker van de harde windvlagen. s Ochtends is de lucht weer blauw en is het al snel 26 graden. Het waait nog flink. Er is een cruiseschip voor anker gegaan in de baai en er komen grote bussen het dorpje binnen rijden om de 2000 passagiers te transporteren. Wij pakken onze spullen en vertrekken naar Greymouth. Het is lekker warm en zonnig tot aan Springfield (bekend van The Simpsons en van Dusty) en lunchen daar. Het waait er gigantisch hard en als we wegrijden begint het te regenen. We gaan de bergen in en de temperatuur zakt naar de 8 graden als we over de Arthur's Pass rijden. We zien er twee Kia's (de Nieuw Zeelandse volgel) die absoluut niet schuw zijn. Prachtige watervallen, bergen en vergezichten. Ondertussen regen het pijpestelen ;(
Rond 16:00u rijden we Greymouth binnen en gelukkig klaart het wat op. De hotelkamers zijn van het Kingsgate Hotel zijn 'basic'. Iets anders dan we gewend zijn in Nederland, maar de bedden zijn goed. We drinken een biertje, checken de 'gym' voor Anna en struinen er wat door het stadje en langs het strand. Het zou hier nu hoogseizoen moeten zijn hier, maar in Greymouth is niet veel te doen. Het internet van de mc.Donalds doet het niet en in het hotel ben ik binnen een minuut door onze 20Mb heen. Deze bijdrage van het blog wordt dus wat langer...
De sportschool 'fat Max', waar Anna wilde sporten is dicht en in de Irish pub speelt een mager bandje. Het lokale red beer van Monteith's smaakt er prima maar al snel breekt de taphandle af en schakel ik maar over op het red beer van Murphy's. Je moet er een paar gedronken hebben om alle ellende van dit dorp te vergeten...
- wordt vervolgd...
Location:Christchurch, Akaroa, Greymouth
Jammer van het weer, maar zo te lezen zien jullie in elk geval genoeg. Ben benieuwd wat er nog meer op het programma staat. Ik hou het blog in de gaten. Veel plezier!
BeantwoordenVerwijderen