Luieren, Gannet Rock, hike en een waterval

Na onze meerdaagse Adventure tocht doen we het rustig aan.
Op donderdag luieren wat rond in en om het huis. Rond 15:00u brengen we Anna naar de zwemtraining en rijden we door naar Waiwera, het thermal zwembad met de hevige glijbanen. Jonas is vooraf niet onder de indruk van de stellage met glijbanen en Max en ik spelen het spelletje mee. We doen alsof het wel meevalt. Vervolgens duiken we als eerste de 'black hole' in. Als Jo na de glijbaan in de waterbak terecht komt is hij er even stil van. Zijn commentaar daarna: 'Wauw wat is die hevig. Vet! Cool!' We doen nog de andere glijbanen een paar keer. We luieren wat rond in het thermale water. Baden van 36, 38 en 42 graden. De ene met bioscoopscherm, de andere met rustige muziek.

Vrijdags doen we helemaal niets. Het is bewolkt en bloedheet. De hoge luchtvochtigheid zorgt ervoor dat we loom zijn. Anna hangt tussen haar zwemtrainingen door op de bank en kijkt van díe typische meidenfilms. Max en Jo Xboxen de hele dag en ik lees wat in het boek van Keith Richards. 'smiddags laten Jonas en ik Phoebie uit en maken we pizza's. Hoewel ik bij het bakken m'n vingers brand, kan ik er erg van genieten. Ik ga vroeg naar bed met als gevolg dat ik 'snachts wakker lig en wakker blijf omdat ik mailtjes ga antwoorden.

Zaterdag is het weer prachtig weer. We brunchen uitgebreid bij de ouders van Sarah. Daarna gaan Max, Anna, Jo en ik naar de Gannet Rock aan de westkust bij Muriwai.


Een prachtgezicht. Je kan er uren naar kijken.
De Jan van Genten hebben enkele jaren geleden hun rots verlaten en nesten nu ook op het vaste land. Ze rukken steeds verder op, maar de dichtheid lijkt af te nemen. Ik kan me van de vorige keer een compleet overbevolkt stukje rots herinneren. Nu is er af en toe gewoon rots te zien.


Daarna gaan we naar het strand en we zwemmen geruime tijd in de branding. Het zand is hier zwart en het is zo warm, dat je er met je blote voeten niet op kan staan. Nadat we opgedroogd zijn, trakteert Max ons op een lekker ijsje.
We rijden vervolgens naar Piha terwijl de benzine bijna op is. In Piha blijkt geen tankstation te zijn. Terwijl we ons zorgen maken of we het volgende station wel halen gaan we eerst maar de kleine versie van de 'hike' lopen. Meteen dus naar de fantastisch mooie waterval die je normaal gesproken pas na twee uur wandelen als beloning ziet. Bij de korte Nike is het al na een half uur. Die waterval is het afgelopen jaar ook door het grote publiek ontdekt omdat die het afgelopen jaar voor een Steinlager bierreclame is gebruikt. Dat is te merken ook want de vorige keer waren er zo'n 4 andere mensen, nu waren er wel 50! Het leek wel een zwembad zo druk was het er.


Terwijl ik het water in loop bedenk ik me dat ik de fles zonnebrand nog in mijn zak heb. Vervolgens bleek ik nóg wat in m'n zak te hebben...

Wanneer we Piha uitrijden begint het benzine lampje te branden. Na 15 km bergweggetjes door de bush komen we bij een splitsing en gokken we dat we linksaf voor de dichtstbijzijnde pomp tegenkomen. Downhill laat Max de auto zo veel mogelijk uitrollen en hij wordt steeds zenuwachtiger. Uiteindelijk rollen we de bewoonde wereld weer binnen en komen we bij een takstation aan. Geluk gehad, want de tank was nagenoeg leeg.
We halen nog wat spullen voor de BBQ en tegen etenstijd zijn we weer thuis. Ook de ouders van Sarah zijn op de BBQ en Max bakt ze weer bruin. Ik weet het inmiddels zeker: het vlees is hier veel malser dan in NL.



Na het eten brengt Max ons naar de beach bij de haven waar Jonas en ik onze initialen inkrassen. Anna, Tessa en Minnie's namen staan er ingekrast naast die van Robben die zijn initialen hier een jaar geleden ingekrast heeft. Het is zo een echte familiesteen aan het worden.

Zondagmorgen slapen we uit en pakken we rustig alles in. Ik moet er niet aan denken straks weer sokken schoenen en een lange broek te dragen...
Op weg naar het vliegveld beseffen we dat deze mooie zomervakantie al weer voorbij is.
We vertrekken om 14:15u en komen de maandagmorgen om 06:05 aan op Schiphol. In de tussentijd hebben we netto zo'n 24 uur gevlogen en hebben we bijna 4 uur overstaptijd in Kuala Lumpur. Voor mijn gevoel klopt er helemaal niets van, maar als je het uitrekent klopt het wel.

De vakantie is weer voorbij. Zo is ook deze serie van het blog is afgelopen.

Ik voel de jetlag al komen ;-(

- Posted using BlogPress from my iPad